Ziraat Türkiye Kupası finalinde öne çıkan heyecan ve kalite değil, kontrollü ve sabırlı bir oyunla golü kadere bırakan bir anlayış vardı. Aşırı dikkatle oynamaya şartlanmış futbolcular zamana karşı bir gol arayışını sürdürdüler. İlk yarıda final 90 dakikasına katması beklenen heyecan yoktu. İkinci yarı ise her iki takım da sonucu değiştirecek ataklarla gol aramaya başladı ve Eskişehirspor genel anlamda topla daha çok buluşan bir görüntü içerisindeydi. 70. dakikaya kadar neredeyse oyunun uzamasını bekleyen ve belki de bunu düşünen futbolcular için de usta Sneijder yakaladığı tek ve zor pozisyonda plasesiyle G.Saray’ı öne geçirdi.
Semih’i Erkan’ın karşısında oynatan Mancini önünde Sabri’ye görev vermiş ve Eskişehir’in etkili sol kanadını durdurmak istemiş. Gole gelene kadar sabırlı bir skora ulaşma dinginliğinde olan ve az hataya zorlanan takımlar, G.Saray Burak’ın ayaklarına, Eskişehir ise zor gol atan kadro oyununa yine gol kısırlığını aşamadığından bedel ödedi. Oysa izleyenler için Eskişehir’in G.Saray’dan daha çok gol atma şansı olduğunu düşünmesine neden olabilir. Fakat G.Saray en az 7 kişi ile ceza alanını iyi savunarak tedbirli oynamasının Sneijder klasıyla aşmayı kanıtladı.
Tribünlerde ne kadar isteseler de maçın atmosferine uygun heyecan yok ama sahaya atılan bol meşale vardı. Hüseyin Göçek için zor bir 90 dakika olmadı. Sadece ikinci yarıda Kamara’nın düşürülüşünde bazı yorumlar yapılabilir.