Mısır’ın Piramitleri, Çin’in Seddi, Brezilya’nın Maracana’sı, Berlin’in Olimpiyat Stadı, Milano’nun San Siro’su ve İngiltere’nin Wembley’i ne ise Türkiye’nin ve İstanbul’un İnönü Stadı: yani futbol mabedi dün gece perdesini indirdi. Maziye dönen hüzünüyle... 1947’den bu yana son dönem Beşiktaş’a ait olmanın ötesinde özleşleştiği futbolumuzun acı ve tatlı günlerini yaşatan, yıldızlarımızın ve kulüplerimizin stadının kapanışı hepimizin içini burktu. Açılış golü 1947’de Süleyman Seba ve kapanışın ilk golü de 2013’te 14. dakikada bu kez Süleyman Seba’ya Veli’den geldi. Oyuna çok hızlı başlayan Beşiktaş’ta Fernandes yoktu ama tüm futbolcular çok istekliydi. Orta alanda başta Veli olmak üzere Necip, Holosko, Oğuzhan ve defansta Sivok dikkat çeken bir mücadele verdiler. Olcay ve Veli’nin golleri çok güzeldi. İkinci yarıda ilkyarıdan daha coşkulu ve daha çok Beşiktaş’ın pozisyona girdiği bir tempoda oynandı. Arka arkaya Oğuzhan, Mustafa ve Holosko’nun kaçırdığı fırsatlar yağmurundan sonra, Slovak futbolcu üçüncü golü attığında, tribünlerdeki sevgi gösterileri ve heyecan inanılmaz boyutlarda kendini gösterdi. Hatta Holosko’nun sarı kart görmek uğruna taraftarla kucaklaşması İnönü Stadı’na ‘veda’nın anlamlı bir tablosuydu. Beşiktaş ligin son haftasına yeni bir umutla girerken Fenerbahçe’nin oynayacağı iki karşılaşmanın sonucuna bakacak. Oysa ki biraz dikkatli olsalardı yılın beklenmeyen başarısını gösterebilirlerdi. Dün akşam İnönü Stadı’nda Kara - Kartalın şahlanışı çok anlamlıydı ve belki de tribünleri dolduran taraftarların dışında kalanların da İnönü’ye ‘elveda’ demek istediklerinin mesajıydı.