Yıllar önce Kahyaoğlu ailesi için çokça yazı yazmıştım. O tarihte baba Ali Kahyaoğlu Darüşşafaka Kulübü’nün Başkanı idi. İki oğlu da takımın kadrosunda yer alıyordu... Ah! ‘Yer almak’ denmezdi o çocukların durumuna. Takım onlara göre kuruluyor, transferler çocuklar iyi oynasın diye ayarlanıyordu. Kısaca.. Ali Baba’nın Çiftliği’ne dönmüştü koskoca Darüşşafaka Kulübü...

“Yapma” dedik, “Etme” dedik eski dostumuz Ali Kahyaoğlu’na ama dinletemedik. Babalık duyguları aklının önüne geçmişti adamcağızın. Ve.. İşin kötüsü, kaş yapayım derken göz çıkartıyordu Ali Baba: Her ikisi de çok iyi oyuncular olan çocuklarına zarar veriyordu. Düşse çocuklarının yakasından, belki her ikisi de yıldız oyuncular olabilirdi ama (ne yazık ki) şimdi ortalıkta yok bu gençler. Biri ikinci ligde oynuyormuş, diğeri de Oyakspor’un kadrosunda yer alıyor ama (galiba) artık düşüşte...

Neyse! Konumuz Kahyaoğulları değil. Biz, çocuğuna forma giydirmek için hak yiyen yeni birine mesaj ilettik. Kızımıza söyledik, gelinimiz anlasın istiyoruz. Adı önemli değil bu yöneticinin. Oğlu da zaten sıradan bir oyuncu. Kadroda yer alıyor, maaşını alıyor ama bir saniye bile sahaya girip oynamıyor. Hani.. Vardır ya.. Çocukların ‘kırmızı balık’ dedikleri türden oyuncular. İşte onlardan biri bizim delikanlı... Ben onun yerinde olsam babamın burnunu sokmayacağı bir kulübe gider kendimi kanıtlardım ama bu onun bileceği bir şey. Belki o kendini bizim onu gördüğümüz gibi görmüyordur...

Gelelim ‘baba’ya! Eğer bu baba, oğlunun hak etmeden aldığı parayı, cebinden kulüp kasasına koymuyorsa, utanç duymalıdır. Bilirsiniz kulüp işleri zor işlerdir. Yöneticiler, kulüp paralarını ‘basiretli tüccarlar gibi’ harcamak zorundadırlar. Yani.. Eğer o çocuk başka bir kulüpte o parayı alamayacaksa, başkan bile olsan ona, o parayı veremezsin. Parayı sen bile kulüp kasasına koysan durum değişmez. Bir gün hesap sorabilirler sana...

Yılın son yazısında bu konuyu daha fazla uzatmak niyetinde değilim. Hatta.. Belki de hiç yazılmamalıydı bu ‘baba yüreği’ hikâyesi ama Kahyaoğlu’na defalarca yazıp, başkalarını görmezden gelmek vicdanımı sızlattı. Yazıverdim istemeden... Ayrıca.. Şunu unutmamak gerekir: Basketbol sahası er meydanıdır. Torpil işlemez orada. Bileğinin hakkıyla forma giyer, bileğinin hakkıyla çıkar oynarsın. Yoksa.. Çiftlik babanın bile olsa, parayı baban bile verse, ‘kırmızı balık’ olmaktan öteye geçemezsin...

Sevgili basketbolseverler! Bizim ‘çiftlik’te de Turgay Demirel’li bir yılı daha devirdik. Eğer büyük bir aksilik olmazsa dört yıl daha basketbol apartmanımızın yöneticisi Turgay olacak... Biz, 16 yıldır alışamadığımız gibi, yine önümüzdeki yıl da alışamayacağız ‘alaturgay’ yönetime. Yazacağız, eleştireceğiz... Oysa siz, (olmayan) kulüpler birliği üyeleri! Sizin yakınmaya hakkınız olmayacak. Çünkü.. Siz seçtiniz onu. Önümüzdeki yıl da hak ettiğiniz gibi yönetileceksiniz. Sırtınıza bindirip taşıyacaksınız onu... Giiit.. Duuur! Ve.. İyi yıllar!

e-posta: info6basketdergisi.com