Muharrem İnce ölçeğinde değil ama, gazetecilik de iddia mesleği.
Her 22 Nisan’da bir rutinim var. Deneyimli ve iyimser bir meslektaşla iddiaya tutuşurum:
“Reyiz, yarınki Anıtkabir törenine katılmayacak. Bodrum’a gidiş-dönüş uçak biletine iddiaya var mısın?”
Geçen yıl da girdim, kazandım:
“Erdoğan, yine Anıtkabir’deki 23 Nisan törenine katılmadı” (Cumhuriyet 24 Nisan 2022)
*
Türkiye Cumhuriyeti ile bizim gazete altı ay ara ile yaşıt. Ama Cumhuriyet, bakir bir anadolu delikanlısı gibi; saf saf haber yapabiliyor:
“Yine Anıtkabir’e gitmedi”
Gerçi gitse hem kendisine hem cumhurbaşkanlığı hükümet sistemine saygısızlık etmiş olacaktı.
Ama halin icabına göre gidip arada “dikildiği” de oldu.
Söz meclisten dışarı. İngilizlerin kendi ülke siyasetçileri için bir özdeyişleri var (mealen):
“Politikacı politik acıya en mukavim insan türüdür. Vatanı için vatansever bile olabilir.”
*
Gazeteciler de siyasetçiler gibi; Reyiz’i değerlendirirken hatalar yapıyorlar:
23 Nisan’da o kendi özgün deyimiyle, “Neden artistlik yapsın da kendi egemenliğini kutlamak için Anıtkabir’de sap gibi dikilsin ki?”
*
Bugün, 23 Nisan. Neşe doluyor insan.
Bir asırdır şarkılarını söylüyor çocuklarımız.
Büyükler de “ulusal egemenliğin kayıtsız şartsız tek temsilcisi TBMM’nin kuruluşunu” kutluyor
Ama artık, “ulusal egemenliğin” değil, “şahsım egemenliğinin” hükmü geçiyor.
Siz mostralık bakanlar kuruluna ve bakanlara bakmayın.
Yüksek Seçim Kurulu sonunda açıkça ilan etti:
“Bakanlar, kamu görevlisi değildir!”
Kamu “halk” demek. (Türk Dil Kurumu)
Biz de yıllardır aynı şeyi yazıyor, söylüyorduk:
Bu bakanların kamu ile yani halk ile ilgisi yok.
Bakmayın, devletin kesesinden aldıkları maaşlara, bindikleri makam otolarına, uçaklara. Bakan diye anılmaları, gözlerinin Reyiz’den başka bir şey görmemesinden. Halka ise sadece bakıp duruyorlar.
Şimdi gözleri dinlensin diye, ikisi dışında, tüm bakanlarını deprem bölgesine milletvekili adayı yaptı.
Artık harap olmuş kentlerin çadırlarında perişan yaşayan seçmenlerine bakıp duracaklar.
**
23 Nisan’ın “ulusal egemenlik” yanını buharlaştırdılar.
Tutarlı bir işlem.
Madem, ülkeye, “bireysel egemenlik” egemen, “ulusal egemenlik” kafa karıştırıyor.
Bugün sadece “şahsın bakanlarının” iştirakleri ile “Çocuk Bayramı” tarafını kutlayacağız. Müsamereye de bayılıyorlar zaten.
Hayatın özü, amacı çocuklardır. Çocuk insanlığın geleceğidir.
“Üç de yetmez, dört!” diyen bir iktidar için ise çok çocuk, “şahsım egemenliği”nin de güvencesi sayıldı.
Çok çocuk, çok oy; çok oy ise çok güçlü iktidar demekti.
Sonra gelsin, çok bina, çok çok beton; çok çok beton da yabancılara pasaportlu daire satışı!
Mahalleleri TOKİ’lerde toplamak, sadece seçmeni ve oyları değil, hayat tarzlarını da denetim altına almak “sistematize” etmek demekti.
**
23 Nisan 1920’den beri çocuklarımız şarkılarla kutluyor:
“Göklere uçacağız bugün 23 Nisan!
Padişahtan sultandan kurtuldu güzel vatan!”
“Kurtulmak gerçeği”ni, milletçe güncellemek zorundayız.
14 Mayıs mükemmel bir başlangıç.
