Siyaset, ne gösteri sporu ne de dil oyunu..

Ama bizde böyle icra ediliyor.

Balık baştan kokuyor. Kuyruk da takip ediyor.

Siyaset, toplumu iyiye doğru götüremeyince, oraya buraya sürüklüyorlar.

Ora - bura neresi mi?

CHP avukatlarından edindiğimiz adliye tutanaklarına göre şuralar:

“Zekâ yoksunu, yalancı, müfteri, cahil, izansız, vicdansız, terbiyesiz, beceriksiz, zavallı, insanlıktan nasibini almamış, kalbi kin ve nefretle kararmış mahluk vb.”

Reyiz’in avukatlarıyla çok şükür samimiyet kurulmuyor.

Onlarınkini de “Google”dan ediniyoruz:

“Bu zat söylediği sözlerle kanalizasyon çukurunda debeleniyor!” (7.4.2018, TV’de)

*

Karşılıklı hakaret - iftira davaları açılıyor. Tazminatlar ise uçuk kaçık:

Ana muhalefetinki 5 kuruştan başlıyor. İktidarın 1 milyon TL’ye uzuyor.

Niye 5 kuruş?

“Çünkü onun ederi o kadar!”

Peki, ya bir tek sözcük için 1 milyon TL tazminat çok değil mi?

Dil oyunu devam ediyor:

“Milyon yemeye/demeye alışmışlar. Aşağısı kesmiyor!”

*

Dil oyunu oynatan danışmanlar mı, yoksa fıtratlar mı?

AKP Reyiz’i imamlığın-hatipliğin mektebinde okumuş. Ama hitabetin ilmini “öfkedir!” diye çözmüş.

MHP liderimiz ise bir âlem. Gücünü ciddiyetten ve mizaha- nükteye sosyal mesafe koymasından alıyor. 

Odun ve dayak söz konusu olunca, gözü ne siyasetçi görüyor ne gazeteci. Ama hayali de olsalar Gülendam ile Gülnaz hemşire hanımlara yüreği yufkadan ince. Basıyor kürsüden şırıngayı-enjektörü hainlere, teröristlere.

Ana muhalefet liderimize ise muhalefet yapmak çok pahalıya patlıyor. Ama çok şükür yılmıyor. 11 yılı dolacak liderlik deneyimine güveniyor, hep irticalen takılıyor.

“Sözde Cumhurbaşkanı” diye bir laf etti: Proforma fatura 1 milyon TL.

Oysa “sözde diktatör” dese kurtaracak.

Sayın Reyiz’in “sözde diktatör” olmadığını ispata kalkacak hali yok!

Dedik ya, nutuk atarken kafasına göre takılmak riskli!.

Kemal Bey’in de süratle cama yönelmesi gerekiyor.

Cam ayıp değil. Amerikan başkanları bile camsız konuşmuyor!

Ayıp olsa, en yakın - en güçlü dost Meral Hanım cama bakar mı?

“Dostsuz” ve “camsız” siyaset artık namümkün!

“Ayıpsız dost arayan ise dostsuz” kalıyor.

*

Ayıplı dostlar, Davutoğlu ile Babacan’a gelince..

Reyiz (ve FETÖ’yle) “Beraber yürüdükleri yol için” tövbe-istiğfar etmeleri ve özeleştiri yapmaları şart. Dertleri, dostlar alışverişte görsün ittifakı değilse şayet. 

**

Siyaset sözcüklerle yapılıyor. Ama sözcükler mantığın, zihnin, felsefenin, bir de adap ve edebin konusu.

Bu işin damardan ilmini yapan ise Avusturyalı aykırı filozof Ludwig Wittgenstein (1859-1951).

Ona göre dil oyunu bir tek sözcükle aslında ne kastettiğimiz ve yaptığımıza dair ortaya konulan şeydir. 

Teşekkür etmekten hakaret etmeye, kalp kırmaktan vaat etmeye, gönül almaya kullanım alanı sonsuzdur.

Bizim, siyasetteki laf ile peynir gemisi yürütme tutkusu bundan belki de.

Sözcükleri ne kadar geniş anlamda kullanabiliyorsak dil oyununu da o kadar geniş bir çerçevede oynuyoruz demektir.

Bu yüzden Ludwig üstadın “dilimin sınırları, dünyamın sınırlarını belirler” sözü sloganlaşmıştır.

Evlere hapsolduğumuz bu pandemik dönemde hepimizin ama en başta da Reyiz’in aklında tutması gereken bir sözü de şudur: 

“Bir insan kilitli olmayan, içeriye doğru açılan bir kapıyı boyuna itiyorsa ve kendine çekmek de hiç aklına gelmiyorsa, odada hapistir!”

*

İki örnekle bağlayalım:

“Sinekten yağ çıkarmak” baldan tatlı dilimizin ve milli - yerli eylemimizin bir gerçeğidir.

Reyiz buna “militan” ile “sözde”yi ekledi. Bu iki sözcükten ekmek çıkarmak istiyor.

Sözlüklerin “militan” tanımı şöyle:

“Bir düşüncenin, bir görüşün başarı kazanması için savaşan, mücadele eden kimse. Bir siyasal örgütün etkin üyesi.”

Valilere “militan” yerine, “mücahit” dese başta Reyiz ülkenin yarıya yakını sevinecek. Hele “partizan” dese hiç mesele çıkmayacak.

*

Bir de ana avrat sinkaf mertebesindeki 1 milyonluk tazminat konusu “sözde” sözcüğü var.

ABD’nin yeni Dışişleri Bakanı Mr. Blinken Türkiye için “sözde müttefik” dedi. 

Reyiz hiç oralı olmadı.

Acaba “şahsımın” devleti fikrinden mi vazgeçti?

Öyleyse gerçekten “Ne mutlu Türküm diyene!”