Hiçbir hedefe bir adımla varılmaz.

Ay’a ilk çıkan Amerikalı ne demişti? “İnsanlık için küçük, insan için büyük bir adım!”

Hedefe adım adım ulaşılır..

Kamu bürokrasisi…

Üniversiteler, yargı…

Eğitim, silahlı kuvvetler hale yola...

Komutanlar ile Genelkurmay Başkanı “terör örgütü eşbaşkanı” sıfatıyla hapishaneye konulduktan sonra, iktidar “Hedef 2023” diye ilan etti.

Artık dağ taş, Başbakan’ın adım attığı her yer, “Hedef 2023”e kesmiş durumda.

“Hedef 2023” demek.

Çok affedersiniz, “Eşek değilsiniz ya, anlayın!” demek..

100. yılı geldiğinde…

Cumhuriyet’i sıfırlamak..

Yenisini ilan etmek demek!

Saltanat bir adımda kaldırılmadı…

Cumhuriyet bir adımda kurulmadı ki..

TC de bir adımda yıkılsın..

***

Ve RTC de bir adımda kurulsun!

Re Te Ce…

Recep Tayyip Cumhuriyeti.

Devletler, kurucularının adıyla anılır.

Kurulduğu yıllarda Batılıların, Türkiye Cumhuriyeti’ne “Kemal’in Cumhuriyeti” demesi boşuna değildi..

Şimdi de aynı Batı, gidişata bakıp gazetelerinde, Tayyip Erdoğan’a “2. Atatürk - Yeni Atatürk” diyor.

Bu rastlantı değil.

Siyasi ikbalini şiirlere borçlu Başbakanımız, “Tizi reftar olanın payine damen...” Aceleci olanın ayağına eteğin dolaşacağını..

“Aheste revan olanın ise menzil-i maksuduna” ulaşacağını bilmez mi?

“Durmak yok, yola devam!” sloganının esin kaynağı da belli ki bu şiir.

İktidar “Büyük Hedef”e doğru en cüretkâr ilk adımı, 23 Nisan yasağı ile atmıştı.

Bu, Türkiye Büyük Millet Meclisi’ne yasak koymaktı.

TBMM, parlamento olmanın ötesinde tarihi öneme sahip.

Dünyada devletinden önce parlamentosunu kurmuş ilk ve tek ülkeyiz.

Bu Meclis, Kurtuluş Savaşı’nı yapan orduların da karargâhı..

O günlerden beri Meclis’in özel bir muhafız taburu var(dı).

Bu tabur ve kapıları bekleyen Mehmetçik, hem Kurtuluş Savaşı’nı hem de özbeöz Türk halkını simgeliyordu.

Cumhuriyet’in her değerinden, her simgesinden rahatsız olan iktidar, muhafız taburunu da dışarı attı. (Belki içeri atmadığına şükretmek gerek!)

İktidar tek adımda, “23 Nisan’ı tasfiye” işlemini resmen tamamladı.

Meclis’i şimdi, Mehmetçik’in yerine özel kıyafetlere sokulmuş “resmi görevliler” bekliyor. Onları dikti.

Bu kılığı diken tasarımcıları acaba, ilhamlarını 5 yıldızlı otellerin kapılarındaki görevlilerden mi aldılar?

TBMM’nin yeni nöbetçileri, “Hedef 2012”deki devlet nizamını simgeliyor!

***

Derken, 19 Mayıs geldi.

Zaten yıllardır, “baldır bacak bayramı” dedikleri bu bayram, yasaklanmazsa, “çocukların hatırı kalacaktı!”

Bahane çok, sel felaketi, TEM yolundaki bir kaza bile demeden, 19 Mayıs da yasaklandı!

Sıra geldi, 30 Ağustos’a…

Asıl zaferi “büyük zafer” yasağı ile kazandılar.

Bu noktada çok tutarlılar.

Başına çuval geçirilmiş, komutanlarının çoğu terörizmden, casusluktan hapse atılmış, yıllarca birlikte çalıştıkları Genelkurmay Başkanı “terör örgütü eşbaşkanı” ilan edilmiş bir ordunun kutlayacak bir zaferi olmamalıydı.

Derken... Sonbahar..

Ve 29 Ekim geldi.

29 Ekim, 23 Nisan’ların, 19 Mayıs’ların, 30 Ağustos’ların, yani tarihi sürecin doğal sonucu bir tarih!

O tarihler kutlanmıyorsa..

29 Ekim’in kutlanması da fuzuli olacaktı!

İktidar yine çok tutarlı davrandı.

Meydanlardaki kutlamaya hayır dedi.

Ne yazık ki CHP ve on binlerce vatandaş, bu hayırdaki hayır’ı kavramadı.

89 yıllık alışkanlığı sürdürdü.

Meydanlara aktı.

***

29 Ekim’den sonrası kış.

Başbakan’ın nutuk yazarları, İngiliz ozanı Shelley’nin o mısraını mutlaka biliyorlar:

“Madem kış geldi diyorsun…

Bahar uzak olabilir mi?”

Shelley’den, belli ki, Ankara Valisi de ilham aldı.

“Muhtemel bir Türk baharı”nı önlemek ve iktidarın gözüne girmek üzere “yasak” dedi.

Ama yasak, halkın 89 yıllık iradesine sökmedi.

“Hedef 2023” rüyası görenler için ilk dersi, dün Ankaralılar verdi.

Önümüzdeki 11 yıla daha nice dersler sığacak.

Yaşayan görecek!