Sezonun en rahat maçını böyle oynamak yakışmadı Fenerbahçe’ye. Tamam, şampiyon olduktan sonra maçın önemi onlar için anlam taşımayabilir. İzinler fazladan verilmiş, antrenmanların dozu düşürülmüş olabilir. Ama şampiyon bir takımın hangi isimler olduğuna bakılmaksızın sahada bir kimliği ve oyun anlayışı olur. Savunmanın sağı ilk yarıda E-5’e döndü. Gelen geçiyordu. Bu rahatlığa 2 gol az bile. Tamam ortalar art arda geldi de ıskalamalar ve adam kaçırmalar niye? Kafa tatili erken başlamış da ondan. En güzel örneği ikinci gol. Güray 35 metreden kaleye gönderiyor. Önce Bekir sonra Kadlec ve en son Caner zincirleme topa vuramıyor, arkada Kerim en kolay golünü attı. Ya Niasse’den bu kadar korkmaya ne demeli? Adamın her pozisyonunda topu taça attılar.
Ersun hocanın ikinci yarıya 2 değişiklikle takımı modifiye etmesi bile 10 dakika idare etti. Mehmet Topal’ın golü harikaydı belki ama o dakikadan sonra takım yine su kaynattı. Gerçi aklıma geldi, Daum ile 2 yıl üst üste şampiyon olduğunda da Fenerbahçe sonraki formalite maçlarını kaybetmişti. Sanırım konsantrasyon tatile ve transfere odaklandığı için oluyor bunlar. Sonuçta ‘keyif maçı’ olarak baktığımız karşılaşmanın golleri güzeldi ama şampiyon için keyfi kaçmış oldu. Karabük maçı Kadıköy’de. Bakalım taraftarları karşısında da böyle mi oynayacak bu takım? Yaşayalım görelim...