Tamam; Antalyaspor puan ya da puanlar istiyor ama F.Bahçe’nin de play-off öncesi farkı açmamak için kazanmaya ihtiyacı var. İki taraf da eşeği sağlam kazığa bağlamayı amaçlıyor yani. İyi de burası Kadıköy değil mi? F.Bahçe evinde ‘kral’ değil mi? Koca 45 dakika bitti, notlarıma baktım, yazacak ne vardı ki... Alex dışında. O yoksa şunları yazabilirsiniz.

Kapanan takımları açmak zorlaşıyor. Hazırlık paslarının sayısı artıyor çünkü topu 3. bölgeye taşıyana kadar tribünlerin de Aykut Hocanın da göbeği çatlıyor. Ayrıca Sow, Emre ve Dia da kulübede olunca Mehmet Topuz dışında orta sahayı ileri taşıyacak adam kalmıyor. Antalyaspor zaten ‘yumurta - kapı meselesi’ işini 1 puana şartlamış. 1. ve 2. bölgede kalabalık oynayınca Stoch ve Caner aralarda kaynadı gitti. Baksanıza duruma; F.Bahçe koca 45 dakikada bir köşe vuruşu kullanabildi. Buna karşılık Sedat iki güzel şutla 1 puanı 3’e zorladı ama Volkan izin vermedi.

Gelelim ikinci yarıya... Aykut Hoca Emre ve Sow ile başlayınca tribünler de gaza geldi ve Kadıköy havasını görmeye başladık. Ayrıca Bienvenu, Sow ile daha rahat ve iyi işler yapmaya başladı, onu da gördük. Tam bunu yazarken Sow’un golü gelince Antalyaspor’un açık oynayıp hücumu düşünmesi kaçınılmaz oldu. Dolayısıyla şartlar F.Bahçe’ye döndü. Arkası Bienvenu zaten. Güzel bir ikinci yarı izledik. Mehmet Hoca gol istedi ve hemen bütün silahlarını sahaya sürdü ama eminim skor 2-0 olduktan sonra aklı hep Samsun’daydı. 80. dakikada Sivas’ın ikinci golü attığını Antalya kulübesindeki sevinçten anladık zaten.

Sonuçta play-off öncesi boşa geçen koca sezonu tüm sıkıntılara karşın iyi bir yerde bitirdi demek yanlış olmaz F.Bahçe için. Bundan sonrası neler getirecek yaşayalım görelim.