Doğru, sezonun başında oynamak isteyebileceğiniz en zor takımlardan biri Başakşehir. Hatta ne zaman oynarsanız oynayın bir Abdullah Avcı takımıyla karşılaşmak her zaman müşkülat yaratır. Zaten Fenerbahçe’nin Avcı karnesi de feci. Ama tüm bunlar bir özür olamıyor. Çünkü rakip kim olursa olsun Sarı - Lacivertlilerin kendine dair o kadar çok özgün sorunları ve soruları var ki, her kötü gidişte tüm muhasebe hortluyor. Önce neden diye sormaya başlıyorsunuz, sonra ‘nasıl yani’ sorusu geliyor, nihayet ‘niye ki’ aşamasına geliyoruz. Aslında son birkaç sezondur söz konusu olan Aziz Yıldırım’sa tüm sorular ‘niye ki’ diye başlıyor. Transferler, teknik direktör değişiklikleri, tribünlerin kompozisyonu, büyüyen borçlar... Soru değişmiyor!

Normal ama kötü!
Gene de bazı daha ‘orta vadeli’ sorunlar da hepsinden bağımsız zuhur ediyor. Fenerbahçe, lige deplasmanda başladığı son sekiz sezonun sadece birinde ilk haftada galibiyet almış bir takım. Sadece bu da değil. Konuk ekip ligdeki son sekiz deplasman maçının sadece ikisini kazanabilmiş. Yani bu takım deplasmana pek gelemiyor! Hal böyle olunca bu skor kaçınılmaz oluyor. Evet, muhtemelen sıkıntılı olacağını Sarı - Lacivertli oyuncular da biliyordu / bekliyordu. Fakat Başakşehir’in erken golü gene de onları tek ayak üzerinde yakaladı. Üstelik yenilen gole bir türlü istenilen tepkiyi de veremediler. Pozisyonsuz geçen ilk yarıda bunu net olarak gördük.
İkinci yarı gözümüzü Advocaat’a diktik. Bakalım ne kadar öğrenmişti takımı? Kimi alacaktı? Neyi değiştirecekti? Haliyle ilk tepkisi van Persie oldu. Kabul edilebilir. Devamını da getirdi ve Stoch’la Fernandao girdi. Ama işe yaramadı. 86’daki pozisyon da gol olmayınca kaderini kabullendi konuk ekip. Başakşehir, Abdullah Avcı kolay alt edilir değildi. Bunu bir kez daha ispatladılar. Fenerbahçe ise olabilecek en ‘normal’ fakat aynı zamanda en kötü başlangıcı yapmış oldu. Yine de ahkam için erken. Önümüzdeki maçlara bakmalıyız.