Şu parklardaki çocukların birer parçalarını ödünç alsanız...

Yargıç:
Yürekleri sana...
Cesur, korkusuz ama adil olursun...
Güçlünün değil, haklının yanında...
Mangal gibi...

Savcı:
Çocukların gözleri biraz senin olsa...
Göreceksin...
Bir yanda serbest suçlular ülkeyi yönetirken, bir yanda masum insanlara yapılan zulme, yumamazsın o gözü...

Vali:
Kıçları senin olsun...
Koltuk diye tutturmaz...
Onuru, şerefi ile kaldırım taşına oturur da...
İlla koltuk demez...

Bakan:
Zaten her tarafın ödünç...
Dil, efendinin dili... Kulak, onun duyduğu kadar... Beyin, o ne derse... Göz, o ne görürse...
Her taraflarını verecek halleri de yok çocukların...

Medya patronu:
Yüzleri sana...
Kızarsın biraz...

Muhalefet liderine:
Yetenekleri biraz size geçse var ya...
Bu kadar suç işlemiş, bu kadar günahı olan, yönettiği ülkeyi bu kadar berbat etmiş bir iktidar orada bir gün bile duramaz...
On yılda yapamadığınızı on günde yaptılar...

Başbakan’a:
O çocukların hiçbir yeri uymaz...
Burunları; büyük değil...
Elleri; karanfil tutuyor...
Ayakları; çağdaşlığa doğru gidiyor...
Bedenleri desem; dans ediyor, Allah muhafaza...
Dilleri desem; özgürlük, demokrasi, ağaç, doğa, Atatürk, laiklik, cumhuriyet, barış, sevgi, vicdan deyip duruyor...
Bak uymadı...

Şaka zaten....
Tırnaklarını vermeyiz...