Bin Ladin’in öldürülmesi öyle bir rüzgâr estirdi ki; Başbakan’ın CHP’ye saldırıları, Başbakan’a yanıt yetiştirmeye çalışan ana muhalefet liderinin söyledikleri geri plana düştü.

\n\n\n

Bu arada kimi anketler de güme gidiyor.

AKP’nin CHP’ye nerelerde fark attığını gösteren bir anket yayımlandı. İki gün geçti geçmedi. Bu anketi yerle bir eden kamuoyu araştırma sonuçlarını CHP’nin ikinci adamı Gürsel Tekin açıkladı.

Önceki ankete göre Batı’ya yöneldikçe AKP oyları düşüyor. CHP kıyı kentleri dışında AKP’nin gerisinde. Örneğin İç Anadolu’da AKP yüzde 53.6, CHP 20.4!

Gürsel Tekin’in “Türkiye’de saygınlığı olan bir araştırma kuruluşuna” 37 ilde yaptırdığı ankete bakılırsa; ohooo, AKP gitti gider.

CHP, AKP’ye fark atıyor. Yüzde 38 CHP, yüzde 37 AKP!

Fakat partinin birinci adamı ile ikinci adamı arasında derin farklar var.

Zira Genel Başkan Kılıçdaroğlu’nun yorumu ilginç.

Anketlere inanmadığını söylüyor.

Böylece hem AKP yanlısı hem de Gürsel Tekin kaynaklı anketleri bir kalemde silip atıyor.

***

12 Haziran genel seçimlerinde alışık olduğumuz heyecanı görmeyenler her fırsatta adeta düş kırıklığı yansıtıyorlar.

Bir iki noktada yanılıyorlar. Bu seçim lider sıfatını taşıyanların birbirine kullandıkları sözcüklerle; küfür, aşağılama, siyaset adamlığı nezaketi açısından çok zengin geçiyor.

Eski günlere oranla bu seçim elbette heyecandan yoksun.

12 Haziran’da seçim yapılacağı ilan edildiğinden beri sonucu belirleyen anketler, TV’lerde açık oturumlar, medyada yorumlar ve usta anketçilerin analizleri gırla.

AKP’nin onca yolsuzluğa, toplum değerlerini tepe taklak eden icraatına… fakirliğe, fukaralığa… basının susturulmasına… yargının, yürütmenin bir koluna dönüştürülmesine… kısacası ekonomik ve toplumsal bütün göstergelerin AKP’nin aleyhinde olmasına ve bu olumsuz tabloya karşın…

…son günlere dek hiçbir anket, yazı, yorum, AKP’nin tek başına iktidara gelemeyeceğini açıklamadı.

Adeta sonucu önceden bilinen bir seçime gidiyor Türkiye.

Bu iklimde seçim heyecanı olabilir mi?

***

Heyecanı yok bu seçimin diye hayıflanmanın da gereği yok.

Liderlerin meydanlarda kapışmalarını, birbirlerine söylemedik söz bırakmadıklarını ve hatta Başbakan’ın zikzaklarını izleyerek pekâlâ eğleniyoruz.

Bakın Libya politikasına. Medya RTE’nin Kaddafi’ye sana sığınacağın bir ülke buluruz; al pılını pırtını Libya’dan git, dediğini “Başbakan da Libya liderini sildi” diye manşetlerden duyurdu.

Duyurdu da övdü mü?

Medya RTE’nin düne kadar Kaddafi muhaliflerine de mesafeli durduğunu, bal gibi Kaddafi’ye ılımlı baktığını açıkça yazamıyor, söyleyemiyor. Durumu idare ediyor.

RTE’nin Libya politikasında birden dönüş yapması nedenine gelince:

RTE’nin çark edişine Kaddafi muhaliflerinin Türkiye aleyhindeki açıklamaları ve tutumu etkili oldu...

İsyancıların oradaki büyükelçiliğimize saldırmaya yönelecek kadar Ankara aleyhine tavır koydukları ve koyacakları öğrenildi. Hükümet bir gece yarısı apar topar elçiliği kapattı ve Batı’ya da, Kaddafi muhaliflerine de göz kırptı!

Sonuç: Bölgedeki Arap ülkelerine demokrasi ihraç edeceğine inanan Türkiye…

...Libya’da diktatör Kaddafi’ye ve Suriye’de tek adam Esad’a yerlerini korumaları için öneriler salık veren bir ülke konumunda.

Ne hazin bir düşüş!