Sanki çözüm süreci sona ermiş ya da sona yaklaşıyor.

PKK yurtdışına çekilmiş.

Elebaşları başka ülkelere sağ salim göç etmiş.

Kürt sorunu çözümlenmiş. Analar artık ağlamıyor.
Yurdu dört bir baştan barış, kardeşlik havası sarmış ya da sarmak üzere.
Başbakan böyle bir hava basıyor.
Yandaşı, yalakası; yandaş, yalaka olmadığı iddiasındaki öteki basın, topyekûn medya ve hükümet:
Kandil’in, İmralı’nın kamuoyundaki cazgırı BD (Kürt) Partisi’nin kadınlı erkekli eşbaşkanlarının veya üyelerinin dillendirdiği kimi dayatmaların gerçekleşmesiyle çözüm sürecinin başarıya ulaşacağı beklentisine kaptırdı kendini...
RTE de çözüm sürecinin başarıya ulaşmakta olduğuna inanmış; öyle inanmış ki, ağzını bozdu pazar günü:
“Ana ve yavru muhalefet, süreçte başarıya ulaşacağız diye çılgına döndü. Bu iş bitecek, ülkede huzur, refah, istikrar olacak diye kuduruyorlar” diye, bir vesile bulup gittiği illerin meydanlarında bas bas bağırıyor.
Bir iki gün önce ana muhalefet lideri Kılıçdaroğlu’nu “ağzı bozuk, küfürbaz” diye halka şikâyet eden Başbakan’la; bir gün önce CHP’ye ve yavru muhalefet partisi diye aşağıladığı MHP’ye “çılgına döndüler, kudurdular” diyen ve fakat muhaliflerine söylediği sözcüklerin aynını içeren üslupla saldıran, siyasal terbiye ve etikten yoksunluğunu bir kez daha ispat eden bu Başbakan’ı izleyip dinledikten sonra…
...böyle karakterdeki bu adamla çözüm süreci olumlu sonuçlansa da bu ülkeye huzur ve istikrar geleceğine inanabilir misiniz?

Aslında RTE’yi muhalefet partilerine “çılgına döndüler, kudurdular” diyecek kadar kendinden geçiren olayın kaynağında medyada ve siyasal kulislerde yaygın biçimde yer alan ve hâlâ geçerli bir kuşkuyu içeren soru bulunuyor...
MHP lideri Bahçeli’nin son konuşmalarından birinde “Terörist başına siz ne verdiniz” diye sorması, RTE’yi çılgına çevirdi.
Zira Öcalan’ın BDP heyetiyle ilk görüşmesinde Türkiye’nin geleceğiyle ve yeni anayasa ile ilgili sözleriyle RTE’nin daha önce açıkladığı öğeler örtüşüyor.
Örneğin Öcalan’ın vatandaşlık tanımı ile ilgili açıklamasıyla RTE’nin Türk ve Türklüğe yeni anayasada yer vermemeyi öngören görüşü birbirinin tıpkısı!
İmralı’nın başkanlık rejimine pekâlâ geçilebilir içeriğindeki söylemi ile tek adamlık sevdasına kapılmış, başkanlık sistemi gelsin diye yanıp tutuşan RTE’nin açıklamaları birbiriyle örtüşüyor.
Bilinen bu gerçeklerin ışığında, Öcalan’ın RTE ile bu denli yakınlaşmasının nasıl sağlandığını araştıranların aklına çözüm süreci resmen açıklanmadan önceki günlerde Öcalan’ın MİT Müsteşarı ile yaptığı görüşmelerde hükümetten kimi sözler, güvenceler aldığı olasılığı geliyor.
Başbakan’ı ne kadar kızdırır, hatta çılgına çevirirse çevirsin bu soruyu sormak ve “karşılığında” terörist başına verilen ödünlerin açıklamasını istemek, elbette muhalefetin hakkı, hatta görevidir...

Oysa çözüm sürecinin temel dayanağı PKK’nin yurtdışına çekilmesi sorununu çözecek kimi yasal olanaklar üzerinde hükümetle terör örgütü ve temsilcileri arasında pazarlık niteliğinde görüşmeler yapılıp yapılmadığı sorusu da giderek güncelleşen bir diğer soru...
Bu konuda BDP görüş açıkladı ama kuşku yok asıl dayatma PKK adına örgütte 2. adam düzeyindeki Murat Karayılan’dan geldi.
Başbakan, çözüm ve yurtdışına örgütün çıkması için Meclis’te bir komisyon kurulması koşulunu dayatan İmralı’yı, Kandil’i yanıtlarken PKK’yi meşrulaştıracak böyle “bir komisyon kurulamayacağını” açıkladı.
Karayılan’ın dayatması ise açık ve net.
Öcalan’ın 21 Mart’ta okunan mektubuna verdiği yanıtta ateşkes ilan ettiklerini söylüyor ancak “Parlamento ve hükümet komisyon oluşturup yasal zemini hazırlarsa geri de çekiliriz” diyor.
Başbakan, örgütün bu dayanmasına ne kadar direnecek?

Direnmeyebilir.
Bu medya ve çözüm sürecinde bir türlü izleyeceği olası yol yöntem bulamayan, siyasal strateji saptayamayan suskun ana muhalefet partisi varken, Başbakan Meclis içinde ya da dışında komisyon kurabilir.
İşte olası gerekçesi: Amaç bağcıyı dövmek değil, üzüm yemek!
Bir kere anayasa, birkaç kez yasalar delinirmiş, dert etmez cancağızım!