Döndük bildik konulara.

Yeni anayasa, yeni hükümet, başkanlık sistemi, Kürt sorunu ve tabii, siyasal yaşamımızın değişmez baş

konusu CHP’deki gelişmelere...

Konuların birinin diğerine önceliği yok. Örneğin yeni anayasa…

RTE, seçim gecesi balkondan yaptığı konuşmada yeni anayasayı parlamentodaki ve dışındaki partilerle, sivil toplum örgütleriyle görüşüp uzlaşarak yapacaklarını açıkladı.

RTE, seçim sırasındaki açıklamalarında yeni anayasanın sözü ile özünün çok değil, az sayıda maddede yer almasını istediklerini söyledi.

Fakat AKP, 2011 seçiminden önce, 2007’de olduğu gibi kimi profesörlerden kurulu komisyona bir anayasa taslağı hazırlatmadı.

Yeni anayasanın hangi temel sorun ve konuları ne biçimde içereceğine ilişkin ne düşündüğü de açıklanmadı.

***

Başbakan partilerle görüşeceklerini açıklayınca, CHP Genel Başkanı Kılıçdaroğlu, bir gün sonra değil, aynı gün partinin kapılarını RTE’ye açtı.

CHP Genel Başkanı, hangi temel konularda ödün vermeyeceğini de açıkladı. 1982 Anayasası’ndaki ilk üç madde, başkanlık sistemi… İlk aşamada başka önkoşulu yok CHP’nin!

Yok mu acaba? Örneğin dokunulmazlıkların kürsü ile sınırlandırılması, örneğin laiklik konusu, örneğin yargı erkinin bağımsızlığı gibi duyarlı konular CHP’nin dayatacağı konular değil mi?

Başbakan’ın anayasa açılımı, ana muhalefetin görüşmeye, hatta kurulması olası anayasa hazırlık komisyonuna üye vereceğini söylemesi, iyimser bir havanın egemen olmasına neden oldu.

İki partinin daha önceki açıklamalarına güvenilirse AKP ile CHP, yeni anayasada 82 Anayasası’nın ilk üç maddesinin mutlak yer almasında birleşiyorlar.

Nedir o maddeler: “Madde 1- Türkiye Devleti bir Cumhuriyettir. Madde 2- Türkiye Cumhuriyeti toplumun huzuru, milli dayanışma ve adalet anlayışı içinde, insan haklarına saygılı, Atatürk milliyetçiliğine bağlı, başlangıçta belirtilen temel ilkelere dayanan, demokratik, laik ve sosyal bir hukuk devletidir. Madde 3- Türkiye devleti, ülkesi ve milletiyle bölünmez bir bütündür. Dili Türkçedir. Bayrağı, şekli kanununda belirtilen, beyaz ve ay yıldızlı al bayraktır. Milli marşı İstiklal Marşı’dır. Başkenti Ankara’dır.”

Fakat seçimden önce yeni anayasayla ilgili tartışmalar ve kimi açıklamalar anımsanırsa, bu maddelerdeki (örneğin dil gibi) kimi ifadelerin değiştirilmesine yönelik olası baskı ve dayatmaların olmayacağını varsaymak olanaksız görünüyor.

***

Üç parti üç maddede uzlaşabilirler ama seçimden 36 milletvekili kazanarak güçlü çıkan Barış ve Demokrasi (Kürt) Partisi aynı doğrultuda davranmayacak.

Parlamentoda BDP bayrağı altında gruplaşacak olan 36 bağımsız Kürt milletvekilinin Diyarbakır’da seçim sonucunu kutlamak için toplanan binlerce insana yaptıkları açıklamalar; bu partinin sadece yeni anayasa ile ilgili vazgeçmeyecekleri dayatmaları değil… ayrıca görüşmelere yeni katılacakları da içeriyor:

Bugüne dek serbest bırakılmasını istedikleri İmralı’dakinin ek olarak PKK’nin katılımını istiyorlar.

Meydandaki “Kürdistan ülkemiz/Diyarbakır başkentimiz” sloganı ve haykırışları; bugüne dek barışçıl, demokratik uzlaşma, üniter devlet anlayışına gönül verdiğini açıklayan bu partide -seçimden sonra- değişik bir havanın egemen olduğu izlenimi verdi ve…

...Diyarbakır’daki açıklamalarda “iki halk, Türk-Kürt halkları” vurgusu yapıldı.

Bu, BDP’nin bugüne dek sürekli yinelediği bu temel ilkeden yeni anayasada asla vazgeçmeyeceğinin kanıtı.

***

Bu dayatmalar anayasanın 66’ncı maddesini ön plana çıkarıyor.

BDP’nin bu maddedeki, “Türk devletine vatandaşlık bağı ile bağlı olan herkes Türk’tür” fıkrasının bu biçimiyle yeni anayasada yer almasına asla rıza göstermeyeceğini kestirmek için falcı olmaya gerek yok.

BDP (PKK ve İmralı) mutlaka Cumhuriyet’in iki ulustan kurulu olduğunun yeni anayasada yer almasını dayatabilir ve aksi gelişmeler izlenirse malum çareye başvurabilir, PKK terörünü daha etkin biçimde harekete geçeceğini söyleyebilirler.

Görünen köy kılavuz istemez:

Bugün izlenen uzlaşma havası, uzlaşmazlıkları da içeriyor.