Eski seçimlerde genelde yol, su, yer yer okul istenirdi. Lider de yöresel, kentsel bu istekleri hemen karşılayan bir konuşma yapardı: Yol mu, yarın. Su mu ertesi gün. Okul mu daha sonraki gün!

Bu seçimlerde toplumsal gereksinmeler çoğaldı. Vaatler sınırsız!

İki milyona yakın genç insanı maddi manevi baskı altına alan sınav rezaleti ve benzeri toplumsal yaralarla ilgilenmiyor RTE.

Büyüklük peşinde!

Kanal açıp İstanbul kentini ikiye bölerek olası depremden koruyacağını açıklıyor.

Vaat sırası Ankara’ya geldi. Keçiören ilçesindeki mitingde geçen seçimde metro vaat ettiğini, gerçekleşmediğini anımsatan pankartı görünce, bir coştu, bir coştu.

Hemen oracıkta, “Keçiören’e 10 kilometre tünel yapacazzz!” deyiverdi.

***

RTE’nin vaatlerinin kaçının miras kaldığını şu günde saptamak zor.

Ama kimi müjdelerinin padişah dedelerinden miras olduğunu söyledi. Padişah Abdülmecit galiba. İstanbul Boğazı’nda tüp geçidin kaba projelerini çizmiş.

RTE de çizimleri görmüş, dedesi padişahın düşünü gerçekleştirmeye girişmiş.

Bu açıklamaları sırasında 9 yılda üç dönemden geçtiğini söyledi: Çıraklık, kalfalık ve ustalık dönemleri!

RTE’nin zekâsının ürünü diye kabul gören bu söyleminin kaynağını saptamak merakıyla küçük bir araştırma yaptım.

Aaaa! Bir de ne göreyim. Meğer RTE’nin kendine mal ettiği bu söylemin asıl sahibi ünlü Mimar Sinan! Şöyle demiş: “Şehzade Camii’ni çıraklığımda, Süleymaniye’yi kalfalığımda, Selimiye’yi ustalığımda yaptım”.

Mimar Sinan’ın sözlerini siyasal yaşamına ilk kez uygulayan ise: RTE’nin hocası Necmettin Erbakan!

Sinan söylemini 2011’de iktidara geleceğini ilan ettiği Saadet Partisi’nin 17 Ekim 2010’daki olağan büyük kongresinde siyasal yaşamını özetlerken yineledi!

RTE; dedelerinin mirasına mı oynuyor? Yoksa, Mimar Sinan’dan bugünlere uzanan tarihsel saptamayı kendine mal ederek intihal suçu mu işliyor?

***

RTE’nin üç dönemini özetlemeye ne dersiniz?

Çıraklık dönemi (2002-2007): Laik rejimin altını oyan toplumsal gelenekleri tersine çeviren hazırlık ve uygulama dönemi.

Kalfalık dönemi (2007-2011): Yargıyı, medyayı, devlet bürokrasisini ve muhaliflerini susturma dönemi.

Ustalık dönemi (2011-.....): Başkanlık sistemiyle tek adamlığa açılış dönemi.

***

Tarihsel aşırmalardan günümüze dönersek; uzakta, Güneydoğu’da “bir şeyler” oluyor.

Siyasetin gündeminde giderek büyüyen “malum sorun” yok!

Ülkeyi yönetmeye talip olanlar, sıraladıkları vaatler arasında soruna dişe dokunur, gerçekten çözüm getirecek önerilerle değinmiyor.

Örneğin Kandil Dağları’ndan inip sınırı aşarak kanlı eylemlere girişmeye hazırlanan 12 PKK teröristini askerin öldürmesi, isyan ateşini körükledi.

Matem günü ilan ediliyor. Askere ateş açılıyor.

Kimi saftirikler de hâlâ PKK yandaşları ile uzantısı siyaset adamlarının bu davranışlarını oyları arttırmaya yönelik diye yorumluyor.

Neredeyse 12 teröristin öldürülmesini insan haklarına aykırı bulacaklar. Askerin sınırı neden beklediğini sorgulayacaklar!

Asker; teröristi pusuda öldürdün diyen saldırılara karşı kendini savunmak zorunda kalıyor: Pusu yok, sızma var!

Ne yazık ki; siyasetteki suskunluğa karşı yalnız tek bir ses; İşçi Partisi Genel Başkan Yardımcısı emekli Tuğgeneral Servet Cömert’in; “Pusu da kurulur, baskın da yapılır. Bunun için sebep mi aranır” diyen sesi duyuluyor.

***

PKK yas ilan ediyor. Diyarbakır’da kepenk kapatılıyor. PKK tehdidiyle seçim bürolarını kapatan CHP, PKK’yi himaye etmekle suçlanıyor.

Oysa, gazetenin bir köşeye sıkıştırdığı bir haber gerçeği açıklıyor: Diyarbakır AKP adayı, Tarım ve Köyişleri Bakanı Mehdi Eker’in, kentte “Esnafa zorla kepenk kapattırılıyor” diyen açıklaması, PKK tehdidini doğruluyor.

Açıklamadaki; hükümetin, partilerin üzerinde durmalarını gerektiren önemli bir vurgulama ise esnaf, kepenk kapatmazsa BDP’li belediyenin “fahiş cezalar kestiğini” söylüyor.

Bölgede olup bitenlere karşı sessiz kalan, ne yazık ki üç buçuk fazla oy peşinde koştukları izlenimi veren partiler, birbirlerini destekleyip giderek büyüyen sorunların üzerine gidecekleri yerde, birbirine saldırıyor ve…

…PKK’nin değirmenine su taşıyorlar!