Seçim, seçim olmaktan çıktı.

Liderler; Türkiye’nin, bireylerin öncelikli sorunlarına çözüm ve çare aramayı bir yana bıraktılar.

Meydan konuşmalarında, örneğin Kürt sorununa akla yakın çözümler içeren herhangi bir öneriye rastladınız mı?

Başarıyla yarıştıkları tek konu fakir fukaraya ya aylık bağlamak ya da bir torba kömür, yiyecek dağıtmak!

Ama giderek boyutlanan, büyüyen, ülkenin geleceğini tehdit eden Kürt sorununa çözümü görmezlikten geliyorlar.

Güneydoğu, Doğu illerinde, fırsat buldukça büyük kentlerde terör örgütü yandaşı ayağına yatan gösteriler eksik olmuyor.

Partiler basılıyor. Sokaklarda molotof bombaları cirit atıyor. Gün ortasında polisler öldürülüyor.

Dağdaki terörist kentlere inmiş. Asker üzerine gidiyor. Türk, Kürt aydınlar TV’lerde medyada askerin operasyonlardan vazgeçmesini savunuyor.

İmralı’daki terörist başı ya 12 Haziran’dan sonra Kürt sorununa (tabii dayatmaları koşutunda) çözüm getirirsiniz ya da kıyamet kopar diye devleti tehdit ediyor.

Genel manzara bu iken…

***

…PKK koşutundaki Barış ve Demokrasi (Kürt) Partisi’ne bağlı sözde bağımsız Kürt milletvekili adaylarına meydan boş.

Siyasal ve askersel operasyonların durdurulmasından Kürtçe eğitime, bağımsızlık içeren dayatmalara kadar, hatta bölgesel özerklik adı altında ayrışmanın temellerini atan yoğun propaganda yapıyorlar.

Kürt sorunundaki kaygı verici gelişmeler liderler açısından başka bir ülkenin sorunu sanki.

Sorunu içinden çıkılmaz hale dönüştüren Başbakan, “Kürt sorunu bitmiştir” diye demeçler veriyor.

Diğer partiler gerçeğe aykırı bu söze karşı bir zahmet, “Ya’vu Kürt sorunu bitmişse Güneydoğu ve Doğu illerinden hemen her gün kaygıyla izlenen ayaklanma gösterilerinin ve dayatmalarının anlamı nedir?” diye sormuyor.

Seçim propagandalarında Kürt sorunu ve çözümü adeta konuşulması yasak bir konu!

İktidarı muhalefeti sanki aralarında şu temel ilkede anlaştılar: Meydanlarda Kürt sorunundan söz etmeyelim!

Bu konuda halkı aydınlatmak gerekmiyor mu? Partilerin olası yanıtı: “Sırası, zamanı değil!”

Anladık, sorun duyarlı bir sorun. Ama zaman üniter devlet aleyhine gelip geçiyor!

***

İnsanın aklına ister istemez bu açmazda rol alanlarla ilgili kimi yakıştırmalar geliyor.

Örneğin WikiLeaks belgelerindeki “RTE analizi!”

ABD’nin Ankara Büyükelçisi (Eric Edelman), Washington’a gönderdiği bir raporda RTE için, “Tanrı’nın ona Türkiye’yi yönetme görevi verdiğine inanıyor” diye yazıyor.

Bu belge on yıl tek başına iktidar olan Adnan Menderes’in Londra’da düşen uçaktan sağ salim kurtulduktan sonra çevresine söylediği bir sözü anımsattı.

O da “Allah’ın Türkiye’yi yönetmekle görevlendirdiği kişi olduğu için” kazadan sağ kurtulduğuna inanıyordu!

Çevresi henüz RTE için böyle yakıştırmalar yapmıyor ama kimi gazete başlıkları, örneğin yardımcısı Bülent Arınç’ın, daha önceleri “civanmert” dediği RTE’yi padişahlıktan peygamberliğe terfi ettirdiğini müjdeliyor.

Arınç, TV’lerden duyuruyor, “Neler çektiğini bir bilseniz. O sabır örneği. Hazreti Eyüp gibi maşallah!” diyor.

Günümüzün Hazreti Eyüp’ü, oysa muhalefetin eleştirilerine dayanamıyor, sabırsız.

Muhalefete söylemediğini bırakmıyor. Eski defterleri karıştırıyor.

Bir tarihte Demirel’in CHP için söylediklerini meydanlara taşıyor. Lakin o tarihlerde CHP’nin Demirel’e söylediklerine değinmiyor.

Allayıp pullayıp demokrasi yıldızlığına yükselttiği Menderes’in 1950’den sonra İnönü’ye, ailesine ve geçmiş hizmetlerine, “tarihin sayfalarında kalan bu adamın” diye başlayıp nasıl yüklendiğini anımsamıyor…

…ve bir gün gelecek, muhalefet partilerine bugünlerde söylediklerinin aynısını başkalarının kendisi için söyleyeceğini hiç düşünmüyor.

Bu ülkede ileri demokrasi diye kendine özgü demokrasiyi savunarak muhalefete bugün ağır hakaretlerde bulunan RTE’nin yarın aynı biçimde anımsanacağını hesaba katmıyor.

Muhalefete diline egemen olmasını salık veriyor.

Oysa Hazreti Eyüp sabrını, RTE’ye bir türlü git diyemeyen halkımız temsil ediyor!