Bugün pazar. Seçim.

Tartışmalar, kapışmalar, vaatler… Hepsi geride kaldı (mı?)

Türkiye değişiyor, değişti diyoruz ya; şimdilerde parti ve siyasal eksen

değiştirenler sağdan sola, soldan sağa çark ediveriyorlar.

Bugün siyaset yazmak yasak ama siyaset dışı fıkralar yazmak serbest!

Örneğin diyelim ve…

***

Kaset mağduru MHP’li Deniz Bölükbaşı’nın babası ünlü politikacı Osman Bölükbaşı, genel başkanı olduğu Millet Partisi ile 1950-60 arasında Adnan Menderes’e ve Demokrat Parti’ye karşı büyük siyasal savaşım verdi.

DP, muhalif milletvekillerini kimi zaman şantajla, kimi zaman maddi olanaklar sağlayarak partilerinden ayrılmalarını sağlardı. Bölükbaşı’nın çok güvendiği arkadaşları MP’den ayrılınca Bölükbaşı’na sordular: “Sayın Bölükbaşı, milletvekillerinin parti değiştirmelerine ne diyorsunuz?”

MP lideri hiç düşünmeden “hain” dedi... Bir süre sonra başka partilerden kendi partisine geçenler olunca aynı soruyla karşılaştı ve şu yanıtı verdi:

“Onlar mı? Hainlere dayanamayıp bana geldiler!”

***

Tarım Bakanı Faik Öztrak, seçim bölgesi köylerinden birini ziyaret etmiş, halkı hükümetin tarım politikaları hakkında aydınlatıyordu. Makineleşen tarımın yararlarına giriş olarak söze başladı.

“Eski yöntemler iyi sonuç vermez. Örneğin bu mevsim, şu ağaçtan bir kilo armut alacağınızı zannetmem” dedi.

Orada bulunan Cumhuriyet’in Ankara muhabiri (o zaman temsilcilik yoktu) Mekki Sait Esen de, “Ben de zannetmem” dedi.

Bakan sordu: “Neden?”

“Bu ağaç armut ağacı değil de ondan!”

***

Hakkında çok dedikodu yapılan bir politikacıydı. Bir gün ciddiyeti suratına maske gibi takmış, ağır adımlarla içeri girerken sordular: “Niçin kaşlarını çatıyor böyle?”

Akbaba mizah dergisinin sahibi, yazarı Yusuf Ziya Ortaç fısıldadı: “Namuslu desinler diye.”

Ortaç’tan anlamlı bir başka fıkra:

Bir yaz akşamı. Atatürk Büyükada’ya gelmişti. Anadolu Kulübü’nde hemen sofra kuruldu ve davetli konuklar birer birer Cumhurbaşkanı’nı selamlayarak yerlerine oturdular.

İçki ve sohbet başlamıştı. Ciddi sorunlar zaman zaman tatlı bir nükte ile hafifletiliyordu.

Ahmet Ağaoğlu’nun imalı bir sözünü Atatürk bir soruyla yanıtladı: “Sen Cumhurbaşkanı olsan ne yaparsın?”

Birden bu soru bütün konukları yoklayan bir anket oluverdi. “Sen, siz, zatıâliniz?”

Yanından ayrılmayan yaveri Salih Bozok: “Beni seçecek enayi yoktur Paşam” dedi.

İbrahim Alâeddin: “Derhal istifa ederim, efendim” dedi.

Sıra Yusuf Ziya Ortaç’a gelmişti. Atatürk, kadehten bir yudum içip sordu:

“Ya siz, Cumhurbaşkanı olsanız ne yaparsınız?”

Akbabacı:

“Sizi Cumhurbaşkanı yaparım Paşam” dedi.

***

Lokantada yemek yiyorlardı. Karşı masadaki Fenerbahçe’nin o tarihlerde ünlü sağ açığı yakışıklı Fikret’le Cumhuriyet’in sahiplerinden yazar Doğan Nadi selamlaştılar.

Yazar Mithat Cemal sordu: “Kim bu?”

“Fikret!”

“Rûbab-ı Şikeşte’yi yazan (ünlü şair Tevfik) Fikret mi?”

“Hayır! Rûbab-ı Şikeşte’yi okumayan Fikret!”

***

İngiltere’ye İkinci Dünya Savaşı’nda büyük hizmetleri geçen Winston Churchill, tiyatro oyuncusu ve alkolik olan damadından dertliydi ama bu kusurunu damadının yüzüne karşı söylemiyordu. Bir gün damadı:

“Sizce en büyük devlet adamı kimdir” diye sorunca Churchill hemen, “Mussolini” dedi.

Yalnız damadı değil, oradakiler de şaşırmışlardı bu yanıta.

“Şaka ediyorsunuz” dediler. Churchill:

“Hayır, çok ciddiyim” dedi: “Çünkü içimizde damadını öldürebilmek cesaretini yalnız Mussolini göstermiştir.”

***

Bir romanını satın alan kitapçı Peyami Safa’ya sordu: “Üstat, benim bir gözüm camdandır, biliyordunuz değil mi?”

Peyami Safa, “Evet biliyorum”.

“Ama hangisi camdır, onu biliyor musun?”

“Hayır!”

“E, bilin bakalım”.

Peyami Safa derhal işaret etti: “Şu!”

“Nereden anladınız?”

“ Daha şefkatli, daha insaflı bakıyor!”

***

Seçim; hayırlara vesile olur inşallahhhh!