Mısır darbesi ortaya koydu ki Batı dünyasından sonra, “kardeşi” Arap İslam devletleri de Cumhuriyet-i

Recebbiye’yi alkışlanacak devletler ve RTE’yi de alkışlanacak devlet adamları listesinden çıkardı.

Bizim hazret de Batı’da olduğu gibi Doğu’da izlediği dış politikaların itibarı kalmadığının herhalde farkında.
Doğu’daki Batı’daki irili ufaklı devletlere tepeden bakamıyor artık.
Bir elinde Kuran, her fırsatta haykırdığı “Ya Allah bismillah” ile Batı’dan Doğu’ya uzanan coğrafyayı fethedeceğini sanıyordu.
Mısır’daki darbeyi yeterince, soğukkanlılıkla eleştireceğine; sanki bu ülke, unutulmaz tarihi isimlerinden Mehmet Ali Paşa’dan miras kaldı kendisine.
Musri’yi serbest bırak, ülke yönetiminde Müslüman Kardeşler’le uzlaş diyen, ne ki Mısır cuntasının önemsemediği birtakım siyasal sloganları yineledi durdu.
Şeriat bağımlısı, RTE’nin tek adamlık kopyası Mursi’yi kurtaramadığı için içi yanıyor...
Lakin söylemlerine, önerilerine Kahire’de aldırış eden yok!

Batılı ülkeleriyle Ortadoğu’daki dost, sözünü dinler bildiği İslam devletlerinin bile izlediği Mısır politikası nedeniyle Türkiye’nin yalnız kaldığını artık ilgili bakanları da sözcüleri de itiraf ediyorlar.
Ama ne çare, kargaya yavrusu kuzgun görünürmüş, o hesap; bu yalnızlığı övünü malzeme olarak kullanıyorlar.
Başlarında RTE ve kadrosundaki her biri, uluslararası siyaset dünyasında adeta dünyaya meydan okuyan ormanlar kralı birer Tarzan sanki.
RTE’nin izlediği sakat, itibar görmeyen, desteklenmeyen politikaları, bir iki kişi dışında eleştiren bulamazsın bu ülkede...
Yalakalık da hemen devreye girdi. İlk örnek de dün gazetelerde:
İstanbul’da AKP’li Esenler Belediyesi, Cumhuriyet Meydanı’na şeriatçıların simgesi Rabia ismini vereceğini açıkladı.

TV’lerde RTE’yi izlerken bilmem dikkatinizi çekti mi?
Mısır’da şeriatçı Mursi’yi, sözüm ona demokrasi adına desteklediğini iddia eden politikasını över ve savunurken; tek başımıza kalsak da yine bu yoldan dönmeyeceğimizi söylerken Türkiye’yi değil, bir elinin işareti parmağı ile göğsünü göstererek “ben” diyor. Onun diliyle söylersek ben demek Türkiye demek istiyor…
...Örneğin Bursa’da bir eliyle Mısır halkının bir parçası Müslüman Kardeşler’in sloganı Rabia işareti yapıyor.
Mısır Kralı Faruk’u 1950’lerde indirip tahtına oturan ilk darbeci Nasır’dan beri gelen geçen, son olarak Mübarek döneminde de iktidara gelenlerin, Müslüman Kardeşler örgütünü siyaseten neden yasaklı ilan ettiklerini, terörist diye damgaladığını…
...RTE’nin gazına gelerek sokaklara dökülen, içimizdeki şeriat hastası, 76 milyonun on binde, yüz binde, milyonda biri acaba biliyor mu?
RTE demokrasi derken, aslında demokrasi adı altında; Mursi’nin şeriatçı kafasını, uygulamalarını, tek adamlığa hevesini savunuyor.

Oysa başarılı dış politika Ortadoğu’da da sıfırı tüketmiş durumda.
Çevremize bakıyorum. İçimizde bazıları gerçekten ülkemizde demokrasi olduğu sanısıyla Dışişleri Bakanı Ahmet Davutoğlu’nun icat ettiği komşularla sıfır sorun politikasından eser kalmadığını öne sürerek istifasını istiyorlar.
Oysa bu politika Ortadoğu’da lider olduğuna kendini inandırmış RTE’nin dört elle sarıldığı bir politika...
Yüzü, giyinişi, davranışları, hatta kimi söylemleri laik ama ruhu ve vicdanı İslama bağlı, üstelik dinden laikliğe dönmeliğini satan kimi yazarlar; dinle yoğrulmuş; Irak, Pakistan, Lübnan, Mısır, Suriye, İran ve de Suudi Arabistan ile yakın dostane ilişkiler gittiii diye yakınan yazılar döktürüyorlar.
Artık RTE’nin dış politikaları Batı’dan Doğu’ya yalnızlığı oynuyor.

Düzgün görünen ilişkileri bu kerteye getiren tek başına Davutoğlu mu?
Yok, hayır! Baş mimarı dünya lideri düşleri gören RTE!
Öyleyse; önce Başbakan’ın istifa etmesi gerekmez mi?
Bu Başbakan bakarsınız bir gün, Davutoğlu’nu boşamış.
O da köşesine çekilmiş.
Sıfır politikalarına ilham veren “Stratejik Derinlik” kitabının sürgiti bir kitap yazıyor.
Adı da bugünden belli:
“Stratejik Yalnızlık!”