Önce yaralar sarılacak… Sonra kaybedilen puanlar telafi edilecek. Ç.zespor’u evinde ağırlayan Galatasaray’ın planı bu. Bu çerçevede hâlâ cezalılardan yoksun olsa da bir önceki maça göre daha göz dolduran, daha hevesli bir kadroyla çıkıyor sahaya. Son dönemde mahkûm olunan 3-5-2, orijinal haline 4-2- 3-1’e dönüşmüş. Maçın ilk 10 dakikasına yoğun bir baskıyla başlıyor G.Saray. Peş peşe girdiği pozisyonlar hem maçın geri kalanı için umut veriyor hem de izleyenlere keyif veriyor. Ancak G.Saray lehine gözüken bu tabloda bir küçük nüans var: Rizespor’un henüz oyununu oturtamaması. Oyun ilerledikçe Rizespor, ilk dakikaların şaşkınlığını atıyor üzerinden ve G.Saray kalesine doğru gitmeye başlıyor. Her ne kadar oyunun hâkimi Sarı-Kırmızılılar olmaya devam etse de Rize, azımsanmayacak bir rakip olduğunu hissettiriyor. 40. dakikada gecenin çalışkan ikilisi Onyekuru ve Rodrigues, ilk golün de mimarı oluyor. Onyekuru’nun ortasını Rodrigues tamamlıyor. Hakemin pek de gerek yokken gol sonrası VAR’a gitme ihtiyacı duyması ortamı biraz gerse de maçın ilk golü kontrol akabinde teyit ediliyor. Her ne kadar gol G.Saray’ı rahatlatsa da 2. yarı farklı bir tabloda başlıyor. Okan Buruk’un oyuna müdahalesi, Rize’nin çok daha kararlı ve hızlı bir futbolla başlamasıyla sonuçlanıyor. Hem G.Saray’ın hem de rakibinin gole odaklandığı bu yarıda amacına ilk ulaşan Sarı-Kırmızılılar oluyor. Nagatomo’nun soldan taşıdığı topu, ‘sessiz golcü’ Eren tamamlıyor. Bu 2. gol normalde rakibi yıpratmalı, G.Saray’ın daha kararlı olmasını sağlamalı. Ancak tam tersi etki oluyor. G.Saray savunmada ciddi hatalar yaparken, disiplinli ve kararlı bir şekilde golü kovalayan taraf Rize oluyor. 67. dakikada Umar, 80. dakikada da Samudio, golleri imzalayarak skoru dengeliyor. Enteresan olansa bu gollerin G.Saray savunması tekmili birden tam kadro ceza sahası içindeyken gerçekleşebilmesi. Kalan dakikalarda iki tarafın da baskısı var. G.Saray’ın 3 puanı bırakmamasının tek nedeni Muslera. Son düdük, yaraların sarılması hedeflenen bu maçta yaraları tuzluyor.