Galatasaray’ın oturtmaya çalıştığı 3’lü savunma, bundan önceki iki maçta ilk 15 dakikada kalesine atılan gollere sebep olmuştu. Bu maçtaysa atılan bir futbolcuya (Metehan) neden oluyor. Zor bir durum bu. Zira Sivasspor’un oturmuş bir taktiği ve tutkulu futbol seyircisi var. Nitekim, Galatasaray altında ağ gerili olmayan acemi bir ip cambazı misali, bir o yana bir bu yana yalpalıyor bu karardan sonra. Sonunda da 25’te, “Bak geliyorum” diyen Rodrigues’in ağlara yolladığı golle yere çakılıyor. 

Ancak tıpkı Mandela’nın dediği gibi: “Önemli olan kaç kez düştüğün değil, kaç kez kalktığındır.” Galatasaray çok hızlı ve en önemlisi çok kararlı kalkıyor ayağa: 36’da Yunus, 45+9’da Osimhen ve 53’te Barış Alper’le bulduğu goller kadar, uzatmaları da sayarsak neredeyse 90 dakika 10 kişi oynadığı maçta rakip sahada inatla kurduğu baskı bunun göstergesi. Tabii bu tabloda, elde ettiği büyük avantaja rağmen, 90+1’de Bekir’le gelen ikinci gole kadar pek varlık göstermeyen Sivasspor’un etkisi büyük. Sonuçta Galatasaray, en yakın rakibinin puan kaybettiği haftada hata yapmayarak, üçlü savunmasıyla üç puanı alıp farkı altıya çıkararak koltuğuna iyice yerleşiyor.