AKP yönetiminin, 12 Mart 1971 ve 12 Eylül 1980 askeri darbe zulümlerini aştığına ilişkin pek çok tanıklık yapılıyor son günlerde…
Ali Sirmen gibi, Ataol Behramoğlu gibi, her üç dönemi de yetişkin olarak yaşamış, haklarında davalar açılmış, hapislere düşmüş insanlar, karşılaştırmalı yazılarında, 12 Mart ve 12 Eylül askeri dönem uygulamalarının bugünkülerin yanında hafif kaldığını, AKP’nin bir “Sivil darbe” yapmış olduğunu belirtiyor…
AKP’nin sivil darbesi, zulüm ve demokrasiden sapmalar hakkındaki eleştiriler, özellikle Gezi Direnişi’nden sonra, artık ulusal sınırları aştı, uluslararası boyutlara ulaştı.
Bu eleştirilere, örneğin The Times’da yayımlanan ve kendisini diktatör diye niteleyen metne imza atanlara karşı Başbakan Recep Tayyip Erdoğan şöyle diyor:
“Bunlar düşüncelerini fikirlerini kiraya vermiş tipler.
Eğer bunlar demokrasiye gerçekten inanmış tipler olsa, bu ülkede düşünün artık yüzde 50 oyla iktidar olmuş bir partinin liderine diktatör deme ahlaktan yoksunluğunu gösteremezlerdi.”
Temel hak ve özgürlüklerde her türlü sınırlama ve kısıtlamayı, her türlü demokrasi ihlalini “İleri Demokrasi” adına yaptığını öne süren bir Başbakan’ın, kendini eleştirenlere “fikirlerini kiraya vermiş tipler” ve “ahlaktan yoksun” demesi normal…
Normal olmayan “yüzde 50 oyla iktidar olmuş bir partinin liderine diktatör deme ahlaktan yoksunluğu” ifadesi:
AKP’ye demokratik olarak muhalefet eden, barışçı yollarla karşı çıkan insanlara bile “darbeci” damgasını basacak kadar gözü dönmüş olan…
“Darbeci” sözcüğünü, bütün muhaliflere karşı yerli yersiz kullanan Erdoğan ve allame danışmanları, Türkiye’deki en büyük darbecinin ve diktatörün Kenan Evren olduğunu unutmuş mudur?
Kenan Evren’in yüzde 92 oy alarak seçildiğini bilmezler mi?
Demek ki neymiş efendim:
Yüzde 50 değil, yüzde 92 oy bile, bir insanı darbeci, diktatör olmaktan kurtaramıyormuş…
Çünkü darbecilik ve diktatörlük, alınan oyla değil, yapılan icraatla ölçülür!