Sevgili okurlarım, bugün yazacağımı belirttiğim “Siyaset ve Stockholm Sendromu III” başlıklı yazım biraz daha bekleyecek!

Çünkü önümüzde çok daha vahim bir “soru” ya da daha doğru bir tanımla bir “sorun” var:

Hangi Demokrasi?!

Elbette bu “soru”nun veya soru biçiminde ifade ettiğim “sorun”un temelinde pek çok öğeyle birlikte “Stockholm Sendromu” da var...

Meclis’teki yemin krizi üzerinden “Stockholm Sendromu” konusundaki üçüncü yazımı da güncel sorunlara bağlayıp bir yazı yazabilirdim…

Ama o zaman hem güncel sorunların özünü hem de “Stockholm Sendromu” kavramının esasını gözden kaçırabiliriz diye kaygılandım ve bugün, yaşadığımız “yemin krizi” olayının özünde yatan “Demokrasi Bunalımı” konusunda yazmayı uygun buldum.

***

Sevgili Attilâ İlhan 1970’te başlayıp 1997’de son kitabını yayımladığı “Hangi” dizisiyle toplumdaki yaygın kavramları tartışmaya açtı:

Hangi Sol (1970)

Hangi Batı (1972)

Hangi Seks (1976)

Hangi Sağ (1980)

Hangi Atatürk (1981)

Hangi Edebiyat (1993)

Hangi Laiklik (1995)

Hangi Küreselleşme (1997)

Attilâ İlhan’ın bu kitapları insanın ufkunu açar.

Bunları okumak zahmetine girenler olur mu bilmiyorum, ama böyle bir zahmete katlananlar olursa ve bir de benim Demokrasimizle Yüzleşmek ve İçimizdeki Zalim adlı kitaplarıma bakarlarsa, bugün yaşanan olayların temelinde yatan çelişkileri çok daha iyi fark ederler.

Attilâ İlhan bugünlerde yaşasaydı eminim “Hangi Demokrasi” diye bir kitap daha yazardı.

1970’li yıllarda Ankara’da Tunalı Hilmi Caddesi’nde, danışmanlık yaptığı Bilgi Yayınevi’ndeki odasında haftada bir iki kez, tertemiz, bomboş çalışma masasının başında yaptığımız uzun sohbetlerde “görünen” güncel olayların arkasında yatan nedenleri tartışırdık.

Ben olayların daha çok tarihsel ve toplumsal köklerine inmeye çalışırdım.

Attilâ İlhan “Emreciğim, olaylara global bakmak gerek, onun için de ben daima, dünyayı düzenlemek isteyen büyük ülkelerin istihbarat örgütlerinin mantığı ile olup biteni anlamaya çalışırım” derdi.

Attilâ İlhan’ın bu görüşünden hareketle, burada ne Amerika’dan, ne Avrupa Birliği’nden ne de “emperyalizmin oyunlarından” söz edeceğim…

İşaret etmek istediğim nokta, “yemin krizinin” ardındaki temel sorun olan “Demokrasi bunalımı”.

CHP ve BDP’nin girişimiyle kamuoyunun gündemine gelen bugünkü “yemin krizinin” altında “Demokrasi bunalımı” yatıyor…

Konuyu basit bir “yemin krizi” sanmak büyük bir yanılgı olur:

Seçimlerden de önce, bir rejimin “Demokrasi” diye adlandırılması için “laik bir hukuk devleti” olması gerekir.

Laiklik, temel hak ve özgürlüklerin, tek bir inanç mensuplarının tekelinde olmadığını güvence altına alır.

Hukuk devleti olgusu ise, bu temel hak ve özgürlüklerin, Türkler ve Kürtler, siviller ve askerler, görevde olanlar ve olmayanlar, politikacılar ve yazarlar, yani kısacası herkes için, vazgeçilmez bir biçimde, özellikle de devlet karşısında korunmuş olmasını içerir.

Bugünkü yemin krizinin ardında yatan “Demokrasi bunalımının” asıl nedeni, bu “Hukuk Devleti” ilkesinin zedelenmiş olmasıdır.

Sadece milletvekili seçilen veya seçildikten sonra milletvekilliği düşürülen tutuklu veya tutuksuz adaylardan söz etmiyorum:

Habur’da başka türlü, Silivri’de başka türlü işleyen bir adaletten, aleyhlerindeki delillerin gizlilik gerekçesiyle sanıklara ve avukatlara verilmediği bir hukuk düzeninden, suçlandıkları anda tutuklanan ve bir ortaçağ zihniyeti ile tutuklu yargılanan vatandaşlardan söz ediyorum.

Milletvekili seçilen tutuklu sanıkların serbest bırakılmamaları, seçilen bir milletvekilinin seçimin iptal edilmesi ve bunları protesto için CHP ve BDP’nin Meclis’e girmemesi veya yemin etmemesi:

Bütün bunlar, esas olarak sözünü ettiğim “Hukuk Devleti’nden yoksun bir sözde Demokrasi bunalımının” seçime ve Meclis’e yansıyan sonuçlarıdır.

Sorunu böyle görürsek önümüzdeki krizi aşmak daha kolay olur!