Dün 8 Mart Dünya Kadınlar Günü’ydü.

Türkiye’nin bir çelişkiler ülkesi olduğunu vurgulayan bir gün daha yaşandı!

Toplumsal çelişkilerimizin en önemli nedeni, önce geri kalmış sonra da sömürülerek geri bıraktırılmış Osmanlı İmparatorluğu’nun toplumsal, ekonomik ve siyasal yapısı üzerine gelen Cumhuriyet döneminde, Atatürk Devrimleri ile yaşanan hızlı değişme ve gelişmelerdir:

Toplumsal yapı feodalitenin kıskacında, ekonomik yapı kaynak yetersizliği kapanında debelenirken, siyasal ve hukuksal sistem aracılığıyla yapılan devrimler, bir türlü yeterince özümlenemedi!

Din-tarım değerleri, gelenekleri ve bunların siyasal yansımaları, her türlü çağdaşlaşma, özgürleşme ve demokratikleşme atılımlarının önüne büyük engeller çıkardı.

Şimdi belli bir mesafe katedilmiş olmakla birlikte, yine de çağdaş, demokratik değerlerle, din-tarım toplumu değerlerinin birlikte yaşaması ve bundan dolayı ortaya çıkan çelişkiler gerçeğiyle karşı karşıyayız…

Çelişkilere örnek mi istiyorsunuz?

1) Fransa ve İsviçre’den önce kadına siyasal haklarını veren Türkiye, bugün kadına yönelik baskı gerçeğinde ve ölüme kadar giden şiddet olaylarında, ülkeler arasındaki sıralamada utanç verici bir durumda!

2) Belli kesimler, din adına, gelenek adına, kadını kapatmayı hâlâ ısrarla sürdürüyor ve üstelik bunu, ironik bir biçimde, “özgürlük” ve “demokrasi” adı altında kamufle ederek, her kesim için toplumsal bir baskı haline dönüştürüyor!

3) Kapatılmış kadını toplumsal bir simge haline getiren siyasal liderler, kadın hakları savunuculuğuna soyunuyor!

4) Ülkenin Başbakanı, Uludere katliamını kadınların kürtaj hakkıyla ilişkili olarak ele alıyor ve bu hakkı kısıtlayacak ve sınırlayacak biçimde suçluyor!

Bu çelişkiler elbette erkek egemen, dinci, feodal, tarım kültürünün ve bunun temsilcisi olan bir siyasal iktidarın uygulamalarının sonucu.

Erkekler hâlâ siyasal yatırımlarını, ekonomik, mali nepotizmlerini, kadını istismar ederek onu örtmek üzerine inşa ediyor.

Ama bütün erkekler öyle değil…

Kadınları kendileriyle eşit görenler de var!

Hiç kuşkusuz bunların tutum ve davranışları, temel insan hakları ve özgürlükler anlayışından kaynaklanıyor.

İşte bu erkeklerin oluşturduğu bir ortak kitap yayımlandı Bencekitap Yayınevi tarafından.

Adı “K.”

324 erkeğin kadın ve kadın hakları konusundaki yazılarından, yapıtlarından oluşuyor.

Bir anlamda buna, herkesin kendi özel görüşünü ifade ettiği bir “ortak manifesto” da diyebilirsiniz.

İktidarın, kürtaj ile Uludere katliamını ilişkilendirdiği günlerde, böyle bir fikir ile ortaya çıkmışlar…

Çok da iyi etmişler!

Çünkü çelişkiler ülkesi Türkiye’de, iktidarın “ileri demokrasi” söylemi ve eylemi, kadına şiddet ve kadın üzerindeki baskı ile el ele gelişiyor!

Her kesimde olduğu gibi medyada da hâkim olan erkek egemenliği, bu kitabı henüz görmedi…

Bu görmezden geliş ne kadar sürecek merak ediyorum.

“K.” adı, pek çok başka kavramla birlikte “Kadın” ve “Kürtaj” sözcüklerini de çağrıştırıyor.

Kitapta 324 kişinin katkısı var…

(Aslında üretim sürecini düşünürseniz katkıda bulunanların sayısı çok daha fazla.)

Bu değerli kitap, az da olsa karikatürist, fotoğrafçı ve ressam sanatçıların da yapıtlarıyla zenginleştirilmiş:

Türkiye’yi “kadınlarla omuz omuza” ileri taşıyacak olan duygu ve düşüncelerin dışavurumu.

Mutlaka okunması ve her evde bulundurulması gereken bir kitap…

Belki “erkek egemen feodal kültürün” aile içindeki taşıyıcıları olan anneler de bundan bir şeyler öğrenir!

\n