Oktay Ekinci’yi dün toprağa verdik.
Cenazesine katılanların gözyaşları
yürektendi…
Çünkü onlar, kendileri için, kendi refah ve
mutlulukları için, daha iyi bir dünya, daha
yaşanası bir ülke için mücadele eden bir
savaşçının arkasından ağlıyorlardı.
***
Yaşamını toprak yağması ile mücadeleye
adayan Oktay Ekinci gerçek bir
Atatürkçüydü…
Bütün gerçek Atatürkçüler gibi,
demokrattı…
Elbette laikti de; laiklik demokrasinin
önkoşulu olduğu için…
Çevreciydi…
Doğaseverdi…
Bir arkeolog kadar tarih düşkünüydü…
Kent planlamacılarına parmak ısırtacak
kadar yaşanabilir kent dokusunun üzerine
titrerdi…
Ve bütün gerçek Atatürkçüler gibi,
kendilerini “Atatürkçü” ilan eden ve
ülkeye bu etiket altında büyük kötülükler
yapan 12 Eylülcülere de karşıydı!
Sadece demokrat olduğu için, siyasal ve
ideolojik bakımdan değil, mesleki ve ahlaki
açıdan da 12 Eylül darbecilerini eleştirirdi:
Tüm Türkiye’de ama özellikle de
İstanbul’da yağmanın önünü 12 Eylül
darbecilerinin açtığını söylerdi.
***
Gerçekten de ülkenin tarihini, doğasını ve
kent dokusunu koruyan yapıyı 12 Eylül 1980
cuntacıları yok etmişlerdi!
Koruma kurulları ilk ve en önemli darbeyi
cunta yönetiminden yemişlerdi…
Daha sonra İstanbul nazım planı da rafa
kaldırılmış, yağmacılara gün doğmuştu!
Öyküsü uzundur, meraklısı Oktay’ın
kitaplarında ayrıntıları bulur.
***
Tüm Türkiye’nin, özellikle de kıyıların, yeşil
alanların ve İstanbul’un yağmalanması,
askeri yönetimden sonra Özal döneminde
de büyük bir hızla, yasal değişiklikler de
yapılarak sürdü…
***
Bugün İstanbul, yaklaşık 20 yıldır AKP
yönetimi altında, yağmacılığın son dönemini
yaşıyor:
Artık yeşil yok…
Her yer beton…
Her yer alışveriş merkezi, rezidans, ofis,
otel…
Trafik durmuş!
Başbakan Recep Tayyip Erdoğan
medyayı trafik sorununu büyütmekle
suçluyor…
Felç olmuş bir kentin trafik faturasını “Gezi
direnişçilerinin trafiği tıkamasına bağlayan”
dalkavuklar ise Başbakan’ın şikâyet ettiği o
medyadaki köşelerinden ahkâm kesiyor…
Ve Oktay Ekinci yukardan bunlara
bakıyor:
“Ben demiştim” diyor!