2015 yılının ilk yazısı bu...
Böyle yazılarda giden ve gelen yılı değerlendirmek âdet olmuş!

***

Zaman, sanki kendi içinde kesintilere uğruyormuş gibi bölmüşüz onu:
Yıllar, aylar, haftalar, günler, saatler, dakikalar, saniyeler, saliseler...
Aslında büyük ve muhteşem bir devinimin, devinim içindeki dengenin sonsuz sarmalı bu...
Birey, bu sonsuzluğun içindeki bilinci ile kendini evrenin merkezi yerine koysa da değişen fazla bir şey yok:
İnsanoğlu hiçten gelmiş, hiçe gidiyor...
Ne 1.100 odalı saray...
Ne sıfırlanamayan paralar...
Ne makam, ne mansıp...
(Yoksa ben, -affedersiniz- felsefe mi yapıyorum Türkçe?)

***

2014 yılı aslında 2013’ün gölgesinde geçti:
Garip olaylara gebe olduğu, 2013’ün 17-25 Aralık günlerdeki operasyonlarla belli olmuştu...
İçerdeki en önemli gelişme, AKP-Cemaat ortaklığının bozulması biçiminde ortaya çıktı.
Dışarda ise herkes Ortadoğu bölgesinde yeni bir Kürt devletinin oluşumunu beklerken kimin aklına şeriatçı ve terörist Sünni bir İslam Devleti kurulacağı gelirdi ki?

***

İnsanlık, Tarım ve Endüstri Devrimlerinden sonra üçüncü büyük devrim olan Bilişim Devrimi’ni yaşarken dünya hegemonyası da aynen Birinci ve İkinci Dünya Savaşları sonrasında olduğu gibi, yeniden el değiştirmeye hazırlanıyor...
Nasıl İkinci Dünya Savaşı, Birinci Dünya Savaşı’nın tortuları üzerinde yükseldiyse, Sovyetler Birliği’nin çökmesiyle biten İkinci Dünya Savaşı süreci de çağımızdaki hegemonya savaşının önkoşullarını dikte ediyor:
ABD ile Çin arasındaki bilek güreşi...
Rusya’nın ve AB’nin utangaç bir biçimde bu hegemonya savaşında rol almaya çalışması...
Pasifik ve Güney Doğu Asya’daki stratejik oluşumlar...
Ortadoğu’da, Birinci ve İkinci Dünya Savaşlarının sonunda belirlenen statükonun değişmesi...

***

Türkiye’deki yöneticiler 1.100 odalı sarayları ile övünerek Osmanlıca eşkıya şarkıları söyleye dursunlar...
Tarih, kendisini anlayamayanları ve izleyemeyenleri sahneden süpürüp götürüverecektir!