Zaten önceki günkü Galatasaray- Beşiktaş maçından sonra Galatasaray’ı kutlamıştım. Şampiyonluk yarışındaki üç takım arasında deneyimli oyuncularıyla ve sakin hocasıyla hedefe kararlı giden sadece Cim-Bom’du çünkü.
Oysa ki sezon başında şampiyonluğa en yakın takım Fenerbahçe’ydi. Ne var ki Aziz Yıldırım’ın ve onun ‘saha içindeki uzantılarının’ egoları takımın dengesini bozdu. Bursa ve ardından Başakşehir maçları Kanarya’yı tüketti. Son maçtaki yerinde çıkan dört kırmızı kart bunun ilanı oldu. Futbol kalitesi çok düşük bir sezon yaşadık. Güven sarsıcı hakem kararlarını çok tartıştık. Ligin tek heyecanı üç takım arasında süren puan bakımından başa baş giden sayısal(!) heyecandı.
Bu yarışta en çok hak eden Galatasaray’mış gibi gözüküyor. Ama dünde yazdım. Bu ligde yıldızları alan takımlar belli. Önemli olan Türkiye’de yıldız almak değil Avrupa’da yıldızlaşmak.