Ben de Tiflis’teydim. Ama maalesef geçtiğimiz salı akşamı değil de yaklaşık bir ay önce. Asıl amacım köklerimin izinden gidip Kafkas Dağları’na çıkmak, oranın havasını bir kez de olsa soluyabilmekti. Fakat Gürcistan’ı anlayabilmek için başkent Tiflis’te de biraz zaman geçirmek gerekiyordu.
Tiflis’te de, Kafkas Dağları’nın tepesindeki Mestia’da da sanki evimde gibi hissettim kendimi. Çünkü etraftaki insanlar sanki amcalarım, halalarım, kuzenlerim gibi her halleriyle çok tanıdıktılar.
Ve Gürcistan’dan kafamızda muhteşem Kafkasya Dağları’nın ve candan insanlarının görüntüleriyle birlikte hüzünle ayrıldık. Çünkü Batı’ya açılmaları, önce Abhazya, sonra da Güney Osetya savaşıyla cezalandırılmıştı Rusya tarafından. Rusya İmparatorluğu geri dönmüştü ve olan yurdundan sürülen insanlara, ölen gençlere ve çocuklara olmuştu. Yeni bayraklarının yanında Avrupa Birliği bayrakları mahzun mahzun dalgalanıyordu. Bu haliyle dünyanın bir yerinde unutulup gitmiş hissi veriyordu Gürcistan.

Bir gecelik hatırlama
İşte o Tiflis’te, Barcelona ile Sevilla arasında oynanan Avrupa’nın en büyüğünü belirleyecek olan karşılaşmayla dünya gözlerini Gürcistan’a çevirdi birden. Bir geceliğine de olsa hatırlanmış oldular böylece. Batı’da millet TV’den seyretsin diye bayağı geç saate konan maç bittiğinde Gürcistan’ın yine eski yalnızlığına bürüneceği de kesin gibiydi.
Maç harika geçti. Bol gollü ve öngörülemez şekilde. Ve mücadele öncesi yapılan “nasıl olsa Barça herkesi yener” tarzı genel-geçer yorumlar da uzatmaların sonunda gerçek olabildi ancak. Futbolda teknik kadar fiziğin de önemli olduğunu, daha doğrusu bunların verimli bileşiminin belirleyici olduğunu gördük bir kez daha.

Figüran çocuklar
Karşılaşma başlamadan pek çok farklı ülkeden, farklı kültürlerden gelen çocukların- ki aralarında Türkiye’den çocuklar da vardı- birlikte el ele sahaya çıkması, gösteri yapması sporun birleştirici yönünü anımsattı bize. Ve hoştu.
Ne var ki tam da bu noktada insanın aklına çocuklara gösterilen bu ilginin sadece gösterinin bir parçası olduğu fikri de gelmedi değil.
Özellikle son yıllarda bir tek futbolcuya verilen paraların artık telaffuz bile edemeyeceğimiz düzeye geldiği düşünülürse. Oysa ki o paralarla kim bilir kaç tane çocuğun, gencin spor yapması sağlanabilir bir düşünün.
Eğer çocukları gerçekten seviyorsanız, bu konuda samimiyseniz onların geleceklerini kurmalarına yardımcı olmalısınız. Yatırımlarınızı ona göre yapmalısınız.

Eşitsizlikten beslenmek
Ne yazık ki, sporun birleştiriciliği, çocuklara ve geleceğe verilecek önem gibi temel konular sadece maç öncesi gösterilerinin bir parçası haline geldi günümüzde.
Gürcistan gibi ülkelerin ağzına bir finalle bir parmak bal çalınıyor, öte tarafta futboldaki eşitsizlikler gün geçtikçe büyüyor. Bu güzel oyun, dev rant ve bahis endüstrisine kurban ediliyor…
Salı gecesi gördüğümüz 120 dakikalık rüyadan bu gerçeklere uyandık işte.