Son günlerin en heyecan verici olayı nedir diye sorarsanız size hiç ikirciklenmeden Üniversite Kongresi’nin toplanmasıdır derim. Bu öyle önemli ve büyük bir adımdır ki, her geçen gün biraz daha kirlenen siyasete, üniversitelerin bilim dünyasının medreseleştirilmesine, gittikçe kararan geceye temel bir itiraz, akıllı bir isyan olmuştur.

180’i aşkın üniversite kulübünün sessizce ortaya çıkıp meydanın hiç de boş olmadığını göstermesi, nereden baksanız büyük iştir. “Üniversite fikirle olur, özgür tartışmayla olur, çünkü kuşku bilimin anasıdır” diyen gençlerin ortaya çıkması, dogmalarla bilimin uyuşmadığını anlayamayanlara, hemen her mahalleye bir “üniversite” açarak kendi “ilimlerini” oluşturabileceklerini zannedenlere, üniversitelerde öğrenci karşısına çıkamayanlara büyük bir uyarı değil de nedir.

***

Ama besbelli ki bu siyaset erbabı ders almaya alışık değil. Onlar siyasette kazanılan başarıların çağa ters düşse de sürüp gideceğine inanıyorlar. Öyle değildir. O siyaset başarıları özgür düşüncenin ve sürekli gelişen bilimin karşısında uzun süre tutunamaz, ayakta kalamaz. Üniversite gençliğinin son toplantısı bunun önemli bir belirtisi, umudun kıvılcımıdır.

Ankara’da toplanan üniversiteli gençler gerçekten çok iyi bir çıkış yaptılar; güçlerini birleştirmeye, Fikir Kulüpleri Federasyonu kurmaya karar verdiler. Böylece bir anlamda hem üniversite kavramına saygınlığını geri kazandıracaklarını, hem de her gün biraz daha fikirden ve bilimden uzaklaşma işareti veren düzenin ruhuna teslim olanları, bağnazlığın ve hurafenin, dogmanın ve kör inancın tuzağına düşen insanlarımızı uyaracaklarını ilan ettiler.

Bundan büyük adım, bundan büyük sevinç olur mu?

***

Genç üniversitelilerin örgütlenmelerine verdikleri adın da önemi büyüktür. Çünkü bundan neredeyse yarım yüzyıla yakın bir süre öncenin başarılı bir örgütlenmesini, Fikir Kulüpleri deneyimini hem nicel hem nitel olarak bir üst düzeye yükseltecekler. Gençler bu çıkışlarıyla geçmişe takılıp kalmayacaklarını ama o zamanın kıvılcımlarını yeniden yakacaklarını ilan ettiler. Pek karışık, pek dağdağalı günlerde, tam zamanında yaptılar bu işi. Çünkü daha geç kalınsaydı harekete geçebilmek için gerekli zemin ve zaman uzun bir süre için ortadan kalkabilirdi.

***

Çok da önemli değil ama benim için ayrıca kişisel ve “nostaljik” bir anlamı da var bu önemli adımın. O eski FKF’nin hem üyesiydim, hem de son döneminde kısa bir süre İstanbul Sekreterliği yöneticileri arasında yer aldım. “Ha deyip sırtımızı halklara dayamışız” diye başlayan FKF marşının bestecisi de şimdi artık mavi siyah bir karanlığa göç etmiş olan bir opera sanatçısıdır. O naif beste, beni fikir kulüpleriyle, sosyalistlerle, Türkiye İşçi Partisi’nin kahramanlarıyla, İmece, Sosyal Adalet, Yön dergileriyle, Köy Enstitülülerle, o zamanların korkusuz solcularıyla tanıştıran dostum, ağabeyim Muzaffer Sayar’a aittir.

***

Peki, sözlerini kim yazdı bu marşın? O zamanlar şairler fırtına gibi esiyorlardı. Hele iki şair vardı ki, onların yazdıkları şiirlerin her biri bir isyan bayrağıydı. O iki şairden birisi dostum, arkadaşım, yolundan şaşmayan ozanım Ataol’dur. Diğeri İsmet Özel’di. FKF marşının sözlerini İsmet Özel yazdı. Şimdi başka bir dünyada ve ne yazık ki alaca karanlıkta okuyup yazıyor şiirlerini.

İşte bu nedenle geç kalmamak çok önemlidir.

Çünkü geç kalırsanız, hurafe en iyileri bile kendi karanlığına çekebilir, hurafenin alt edilmesi, bilimin, kuşkunun dogmayı yenmesi güçleşebilir.

Sonunda kazanırız, ama unutmayın... Ortaçağ çok, ama çok uzun sürmüştü.