Şırnak’tan Iğdır’a; Bingöl’den Batman’a; Siirt’ten Diyarbakır’a; Ankara’dan Yüksekova’ya; Tunceli’den Elazığ’a dek her yerde azgın terör örgütü kendini gösteriyor...

PKK yol kesiyor, öğretmenlerimizi, sağlık memurlarımızı, kaymakam adaylarını kaçırıyor; Türk ve Kürt, sivil, güvenlik güçleri demeden kadınları, çocukları, erkekleri öldürüyor.

Hep söylediğim gibi, kanla besleniyor örgüt!

Dört gün önce Orhan Erinç’in “Terörist Gazeteciler” başlıklı yazısını, dün de Hürriyet’te manşetten verilen Nedim Şener’in Uğur Dündar’la yaptığı telefon konuşmasını okuyunca kendi kendime sordum:

“Türkiye gerçekten hukuk devleti mi?”

Odatv iddianamesinin ek klasörlerindeki bir dinleme kaydında, Nedim Şener’le Uğur Dündar arasında esprili bir konuşma dinlemeye takılmış.

Nedim, Uğur’u arıyor:

“Yüce Zeus nasılsın?”

Uğur Dündar:

“Sağ ol Apollon!”

***

Ayşe Arman, Yılmaz Özdil’le röportaj yapmış. Yılmaz da Uğur’un televizyon gazeteciliğini şöyle değerlendirmiş:

“Televizyonculuğun Zeus’udur o!”

Dinlemeye takılan bu “Yüce Zeus”u polis tutanaklara şöyle geçirmiş:

“Yüce Deyus!”

Dinlemeyi yapanlar Azra Erhat’ın mitoloji sözlüğüne baksalar Zeus’un söylencelerde en güçlü tanrı olduğunu bilirlerdi.

Apollon ise yine söylencelerde ateşin, şiirin, sanatın, müziğin tanrısı olarak tanınır.

Silivri’de süren davalarda neler yok neler.

Neyse...

***

Geleyim Orhan Erinç’in ilginç yazısına.

Terörle Mücadele Yasası kapsamında yargılanan gazeteciler, tutuklu olan 67 gazeteciyle sınırlı değil.

Orhan Erinç’in değindiği gibi özellikle söz konusu yasanın “Açıklama ve Yayınlama” başlıklı altıncı ve “terör örgütleri” başlıklı yedinci maddesi kapsamında basın yayın çalışmalarını suç sayan tanımlar nedeniyle yargılanan çok sayıda gazeteci var.

AKP üst yöneticileri kimi zaman ne diyor:

“Hapiste gazeteci kalmayacak.”

Oysa iktidar partisi, Türk Ceza Yasası ve Terörle Mücadele Yasası’nda değişiklikler yapmıyor.

Demek ki bu sav, sözde kalıyor...

Orhan Erinç bu konuda somut bir örnek veriyor yazısında:

“12 Nisan 1991 tarihinde kabul edilen 3713 sayılı yasanın altıncı maddesinde yer alan ‘isim ve kimlik belirterek veya belirtmeyerek kime yönelik olduğunun anlaşılmasını sağlayacak surette kişilere ya da terörle mücadelede görev almış kamu görevlilerinin hüviyetlerini açıklama veya yayınlama veya bu yolla hedef gösterme’ ağır para cezasıyla cezalandırılıyordu.”

***

Burada önemli nokta şu anladığım kadarıyla...

AKP iktidarı para cezasını yetersiz görmüş... Onun için de 26 Haziran 2006’da 5532 sayılı yasayı çıkararak para cezasını “bir yıldan üç yıla kadar hapis cezası” olarak değiştirmiş.

Bu da yetmemiş... Anayasaya aykırı madde metninde “suçun işlenişine iştirak etmemiş olsa bile” denilerek basın yayın organlarının sahiplerine de yüklü para cezaları getirilmiş.

Eski yasadaki sekizinci madde “ifade özgürlüğünün önünün açılması” amacıyla kaldırıldı ama “ne hikmetse” maddede anılan “suç” yedinci maddeye aktarılıvermiş.

***

Orhan Erinç ilginç bir saptamada da bulunuyor:

“Yazılan ve okunan haberlerin sayılarını dikkate alırsanız, Terörle Mücadele Yasası’nın en çok ihlal edilen madde olduğunu saptayabilirsiniz...”

Meslektaşlarım dikkat etsin...

Sakın ola ki “Zeus” demeyin, “deyus” olur...

Terörle mücadelede birileri kafayı gazetecilere takmış, onların yazılarına haberlerine, telefon konuşmalarına bakıyor.

Azgın PKK’yle ilgili istihbarat bilgisi toplayamıyor...

Şehit haberleri Başbakan’ın “ciğerini” yaksa bile...

Öyle değil mi candaş, yandaş, dindaş medya?