Kılıçdaroğlu yönetimindeki CHP, dünkü seçimlere Kemal Derviş’çi, küreselleşmeci, liberal bir ekonomi programı, sağdan devşirme adaylar, sosyal adaletçi değil popülist, ölçütü belirsiz bir söylem (neden asgari ücret vaadi 1500 lira da, 1600 ya da 2 bin lira değil örneğin), laikliği eğitimde, kamu yaşamında değil de yalnızca dış politikada uygulanması gereken bir ilke gibi gösteren bildirgeyle girdi.
Kılıçdaroğlu ve kadrosu; sağdan devşirmelerin, parti yönetimine egemen olanların, Kılıçdaroğlu’nun hangi başarısı ve birikimi nedeniyle aday yaptığı belli olmayanların (eski Musul konsolosu gibi) ve parti örgütünden gelmeyenlerin ön sıralara oturtulduğu listelere oy verilmesini istedi.
Sonuç ortada. Cumhuriyet’e sahip çıkma doğal tepkisi ile hareket eden gönülden CHP’li seçmenin olağanüstü çabasına karşın bir kez daha seçim kaybetti Kılıçdaroğlu ve yönetimi.
Bugün ne mi yapacaklar? “Bundan iyisi can sağlığı” gerekçesine sığınarak yerlerinde oturmaya devam edecekler. Oysa, İngiltere İşçi Partisi’nde öyle olmadı: Geçen mayıs ayında seçimleri yitirdiler. Genel Başkan Miliband istifa etti. Partide “Başka aday yok” gibi ağlaşmalar da yaşanmadı. İsmi hiç akla gelmeyen bir milletvekili, Jeremy Corbyn son anda gerekli koşulları yerine getirip aday oldu ve genel başkanlığa seçildi.
İşçi Partisi Corbyn geldikten sonra hareketlendi, gençler partiye geri döndü. Sermaye çevreleri ve tutucuların diş bilemeleri dışında bir heyecan geldi partiye. Corbyn, Blair’in “yeni sol” adıyla uydurduğu liberal politikalardan vazgeçtiğini açıkladı. Zenginlerden daha fazla vergi alınacağını, özelleştirmelerin durdurulacağını, demiryolunda ve enerjide kamulaştırılmaya gidileceğini, kiraların ve rantın denetleneceğini duyurdu.
Bugün İngiliz İşçi Partisi’ne 10 binler yeniden üye oluyor. Çünkü, Tony Blair ile sağcılaşmış ve başkalaşmış İngiliz İşçi Partisi, kendi çizgisine dönüyor.
CHP’nin aydınlanmacı, devrimci ve halkçı gelenekten geldiğini yok sayan sağcı, liberal, kafası karışık bugünkü yönetim kadrosu ile aynı cesaretli adımlar atılabilir mi? Çember kırılamazsa, çok zor...

Heder ettiler
7 Haziran seçim sonuçları, Erdoğan’ın başkanlık istemine dur diyecek bir olanak vermişti CHP, MHP ve HDP’ye...
Kullanamadılar, heder ettiler.
CHP yine tıknefes. AKP ile arasındaki puan farkını 25’e çıkardı. MHP ve HDP çöktü. Özellikle CHP ve MHP yönetimlerinin öngörüsüzlüğü sonucu, başkanlık sistemine geçiş için AKP’ye her türlü olanak tanınmış oldu.

Demokrasi!
Etnik ve mezhepsel kökenlere dayalı partilerin yürüttüğü bir garip oyuna dönüştü sözde demokrasimiz.
Seçmenin önüne yalnızca 4 çeşitten oluşan zorunlu bir tabldot konuyor. Yersen!
Yüzde 10 barajı öcüsü ile seçmenin bir bölümü “kötünün iyisidir” diyerek inanmadığı, güvenmediği partiyi desteklemek zorunda kalıyor. Çoğunluk; çağcıl bir düşünceden, dünyaya bakıştan hareketle değil, “Mezhebim, inancım budur. Aşiretim, tarikatım böyle düşünüyor” diye kullanıyor oyunu. Ya da etnik kökenine göre oy veriyor. İşte bizde buna “milli irade” deniyor!

Dilek ağacı
ODTÜ Türk Halk Bilimi Topluluğu Mezunları, 7 Kasım Cumartesi günü Yenimahalle’deki Nâzım Hikmet Sanat Merkezi’nde saat 20.00’de “Dilek Ağacı” altında sıra dışı bir gösteri sunacaklar.
Gösteri, Şaman tapınış törenlerindeki ağaçinsan ilişkisinden başlayarak doğa sevgisinin Anadolu insanında yarattığı duyguları dillendiren türküler ve danslarla süslü.
Uygarlıkla doğayı buluşturan bu gösteriyi kaçırmayın derim.