Germania’dan yaklaşan yüksek seçim basıncıyla hareketlenen Mikronezya muhalefeti, bildiğiniz gibi gayrete gelmişti. Ortada seçim yoktu ama olasılığı vardı. 

Yolcudur Yollu, Yolla Yolla ve Yola Mola gazetelerini el emeği göz nuru ile çıkaran üç cesur muhalif lider, kafa kafaya verip adı konulmamış bir seçim kampanyası başlatmaya karar verdiler. 

İlk yapacakları iş, başta Muktedir Makropiç, Yollu ve Yolcu muktedirlerin bin yıldır değişmeyen vaaz ve vaat nakaratını vurgulamak olmalıydı.  

Geri bırakılmış adada her şey iptidai, muhalefetin kasası boş, elbette reklam şirketi de yoktu. Zaten adanın tek matbaası, iktidar borazanı Pilavda gazetesini bastığı içindir ki muhalif gazeteler elyazmasıydı...

Üç cesur yönder, iktidarın değişmeyen vaaz ve vaatlerini alaya almak için papağan kullanmayı düşündüler. Sokak sokak dolaştırılarak Muktedir Makropiç ile yozdaşlarının taklidini yapan bir papağan, kuşkusuz halkın ilgi odağı olurdu.

Mikronia’nın tek kuşçusunda, zaten satılık bir papağan vardı, topladıkları para da yetiyordu, “Alıyoruz!” dediler. Gerçi satıcı, “Çok yetenekli bir papağandır ama genelevde yetişmiş, ağzı bozuktur” diye uyardı. Ama başka çare var mıydı?

Üç kafadar, “Yozdaşları rezil etsin de isterse küfür de etsin” deyip aldılar papağanı. 

Ancak muhalif basının papağan alımından Komiser SS’in anında haberi olmuş; işkillenen Simon Semirbit peşlerine düşmüştü bile...    

Konuşan kuşun eğitimi, Yolcudur Yollu gazetesinin sahibi Postas Garanti’nin evinde yapılacaktı. Hayvan eve girer girmez, Postas’nın eşi Postiş’i görüp: “Ooo, yeni mekân, yeni patron!” diye şakıdı. 

Kadıncağız bir şey anlamadı. Kocasına da soramadı, hayvanı bırakıp gitmişti.  

Derken evin iki kızı, merakla kafese yaklaştılar. Papağan bu sefer, “Ooo, yeni mekân, yeni patron, yeni kızlar!” diye cıvıldadı. 

Postiş Hanım, daha ne düşüneceğini bilemeden Komiser SS, bekçileriyle birlikte içeri dalmıştı.

Papağan, sevinçle öttü: “Ooo, yeni mekân, yeni patron, yeni kızlar, değişmeyen eski müşteri, hoşgeldin Simon abi!”