İktidarın fırtınalı denizinde günden güne çırpınarak yalnızlaşan bir lideri izleyerek geçiyor günler.
Düne kadar ona ölçüsüz övgüler düzenler aynı ölçüsüzlükle saf değiştiriyorlar.
Hem de iktidarın eski ortağına yüklenirken kullandığı dili kullanıyor; geçmişteki bilinçli tercihlerine “saflık” diyerek hayal kırıklığından bahsediyorlar.
Oysa bu çirkefte kimsenin hayali falan kırılmadı, basbayağı hepsinin hesabı bozuldu.
Beklentileriniz umulmadık şartlar yüzünden boşa çıkarsa hayal kırılır. Beklentileriniz kendi tercihleriniz yüzünden boşa çıktığında, olsa olsa pişmanlık duyulur.
O yüzden zamanında yanlış ata oynayanlar hiç hayal kırıklığından bahsetmesinler; pişmanlıklarıyla baş etmeye çalışsınlar.
Başkaları için çok kıymetli olan hayal kavramını hesap kavramıyla gölgelemesinler.
Hayal dediğin bazen kırılır ama bu onun değerini zerre kadar azaltmaz.
Kırıkları bile işe yarar.
Biz güzel şeyler hayal etmeyi ve hayallerimizin sonuna kadar arkasında durmayı kaybettiklerimizden öğrendik.
Hayal kırıklıklarıyla baş etmekle terbiyelendik.
Hayal bu, kurulur, kırılır ama tükenmez. Biz o kırıkları toplayıp toplayıp yeniden kurarız.
Uçları sivriymiş, battığı yeri delermiş, değdiği yeri kesermiş...
Hiç iplemeyiz. Kırılan hayalleri saçıldığı yerlerden parça parça toplar, kendimize onlardan yeniden kanatlar yaparız.
O kanatlarla bazen uzaklara uçar, bazen olduğumuz yere yığılırız.
“Merdivenimizin çengelini yıldızlara asarak” her seferinde yeniden güneşe doğru yükselmeye çalışmamız, onurlu inadımızdan.
Biz uçana kadar güneş batarmış, kanat koparmış, yıldızlar sönermiş kimin umurunda?
Biliriz ki güneş yeniden doğar.
Kanatlar koptuğu yerden daha güçlü uzar.
Bir yıldız sönse, nasılsa diğeri parlar.
Bizim için kutsal olan hayallere ve kırıklarına el uzatanların hesapları küçük.
Ama bizim hayallerimiz büyük.
Her devir değişen o hesaplar ne kadar kıymetsizse, bizim kadim hayalimiz o kadar değerli.
Biz kırılan hayallerle öğrendik; meğer o gencecik insanlar... O aydınlık insanlar... O iyi kalpli insanlar... O cesur ve inatçı insanlar ne kadar güzelmiş.
O yüzden kayıplar fazla derinlere gömülemezmiş.
Biz hayalleri uğruna kendi canlarını hiçe sayanların soyundan geliyoruz.
Onlar hesapları uğruna başkalarının canlarını hiçe sayanların soyundan.
Şimdi düne kadar baş tacı yaptıkları iktidara sırtlarını dönenler, hayal kırıklığı yaşayamazlar ama pişman olabilirler.
Hatta suçluluk da duyabilirler.
Bir de vicdan azabı ve utanç var.
O da bir nebze vicdanı ve utanma duygusu olanlara.
Bizi sorarsanız, bizim bu meselede hayallerimiz yıkılmadı sadece korktuğumuz başımıza geldi.
Hayallerimiz hâlâ sapasağlam.
Kırılıp kırılıp yeniden kurulmayı göze alıyor ve kalbimize çok iyi geliyorlar.