Oyuncuydu. Eski filmlerden belki anımsarsınız. Şişman, mavi gözlü, sempatik bir adamdı. Muammer Karaca Tiyatrosu’nda küçük rollere çıkar, ayrıca tiyatronun gardırobuna bakardı. Bir gün sokakta dolaşırken bir dilenciye ras geliyor. Adam efendi kılıklı biri, “Sen neden dileniyorsun” diye soruyor Memduh Abi. “Çünkü ben dilenciyim” diyor adam. “Bu işi bırak, sana göre değil, gel benim uşağım ol” diyor. Alıyor adamı, tiyatronun gardırobuna götürüyor, vücuduna uygun bir frak buluyor. Giydiriyor. Uşağı yapıyor adamı. Önde Memduh Abi, arkada fraklı uşağı öyle dolaşıyorlar İstiklal Caddesi’nde. Ünlü meyhane Degüstasyon’a giriyorlar. Adam barda oturan bir adamın elini öpüyor. Sonra Memduh Abi’nin yanına geliyor. “Kimdi o” diye soruyor Memduh Abi. “Ankara Muhafız Alayı’ndan komutanım albay” diyor uşak. “Ulan sen elli yaşın üstündesin bu hâlâ mı albay?” Adam gayet rahat cevaplıyor, “Terfi edemedi, zaten liyakatsiz herifin tekiydi” diyor. 

“KORKAKLAR KENDİNİ GÜVENDE HİSSEDİNCE TEHDİDE BAŞLAR. GOETHE”

BABA KIZ

Kızım bana bir şiir yazmış. Yazları onunla çok güzel bir bilgisayar oyunu oynuyoruz: Kelime bulmaca. Çapraz bulmaca gibi bir şey. Dünyayı dolaşıyoruz. Bir sözcük bulamadık bir gün. Elif buldu: İşkele. “Elif, işkele değil iskeledir, İtalyancadan gelmedir” dedim. “Olsun baba, ben bazı sözcükleri unuttum” dedi. Otuz yıla yaklaşıyor, yurtdışında o. Unutuyor. Ama ikimiz o işkele sözcüğüne çok gülmüştük. Bununla ilgili özlemlerimi dile getirip onu az gördüğüm için sitemime bir şiirle karşılık vermiş. 

Aşağıda: 

Babam;

Gidebilirim alıp başımı

Amerika’ya, İngiltere’ye, Hollanda’ya

ama yine döner gelirim sana.

Sonra yine giderim

Moğolistan’a

Tahiti’ye, Tayland’a

Sonra yine döner gelirim

sana.

Sanki ben küçük bir yelkenli

Gider gelirim rüzgârla beraber

Sensin, benim hep dönüp geldiğim

İşkelemsin.

(İskele gemilerin yanaştığı yer)

İyi ki varsın

İyi ki babamsın.

Elif.

Yine gel kızım. Yine yanlış bir şey söyle. Yeter ki gel. Beni işkele babası gibi tek başıma bırakma.             Müjdat. 

RAHAT OL

Çünkü ölümsüz olmak için çırpınmak ölümcüldür. Rahat ol. Yırtma kendini. Su akar mecrasını bulur. Sev yeter. Say yeter. Çalış yeter. Arada bir aç, bir müzik kanalını şarkı dinle. Cinsinin pek önemi yok. Seni rahatlatsın yeter. Fazla hırs adamın başına dert açar.

Çok geziyorsan, çevrende bir sürü insan senin onlara kazandıracağın şeylere bakıyorsa rahatın kaçar. Böyle şeylerle uğraşma. Bırak kendini yaşamın tatlı huzurlu sahiline. Memleket meseleleri ağırdır. Belki senin kapasitenin çok üzerindedir. O nedenle çok şey bilmediğin halde bilirmiş gibi yapmak zorunda bırakma kendini. Rahatla biraz. Stres sana yaramıyor diye düşün. Rahat ol. Dünyanın bütün işleri sana mı kaldı? Hem sorumsuz davranıyorsun hem en büyük sorumlu sensin. Bu nasıl oluyor? İnsanda takat kalmaz. Nefes al. Doğaya çık. Çevrendekiler senin en büyük olduğunu sansınlar ziyanı yok. Öyle değilsin ama öyle sansınlar zararı yok. Sen zaten bunu biliyorsun. Sen kim olduğunu, nereden geldiğini biliyorsun. Senin bilmediğin tek şey nereye gittiğin.