Yaşam boyu iki Cumhuriyetti bütün derdin

Bir Türkiye Cumhuriyeti bir Cumhuriyet gazetesi derdin

***

Hiçbir kaygı geçmedi ikisinin önüne

Ne paraya pula aldırdın ne şöhrete üne

***

Sırtında hep bir ceket bir mintan gömlek

Mümkün değildi seni başka türlü görmek

***

Herkesi bir ulu ermiş sabrıyla dinlerdin

Ne kimseye kin tutar ne diş bilerdin

***

Senin sohbet sofralarında eşitti âlimle uçuk

Çağları aşmış bir filozof kadar engindin İlhan Selçuk

***

Her iki Cumhuriyet yara aldıkça sen de erirdin

Ama en karanlık anda bile herkese umut verirdin

***

Ziverbey Köşkü’nde de ağırlandın Çankaya Köşkü’nde de

Neler düşmedi payına; hapis de künde de

***

Mustafa Kemal adı dilinden, kaleminden hiç düşmedi

Adın onun kadar kimseyle örtüşmedi

***

Aydınlanmaydı başlıca evrensel kimliğin

1789-1917-1923 çizgisiyle oluşmuştu kişiliğin

***

Bu üç tarihi yan yana yazmayı sen öğrettin

Üçünü özümseyemeyen solu reddettin

***

Senin gözünde solun değişim gücü şuydu:

Ayağa kalkan ilk maymun, solcuydu

***

Dört kuşağın tümü senden etkilenmiştir az buçuk

Penceren bir kutupyıldızı gibiydi İlhan Selçuk

***

Descartes aklı öğretti; “Düşünüyorum, öyleyse varım”

Sen Türkiye’ye uyarladın; “Düşünüyorum, öyleyse vurun.”

***

Davalar, soruşturmalar yıllarca mahkemelerde süründün

Devlete bir uzak bir yakın göründün

***

Oysa sen hiç değiştirmemiştin çizgini

Kimse aydınlara vermek istemedi toplumsal dizgini

***

Nice saldırılarla karşılaştın sağlı sollu

Onlara en ağır lafın şuydu; keratanın oğlu

***

On beş yıldır şu sözlerine çok alıştık:

“Çocuklar artık devletle barıştık”

***

“Yıkılınca Sovyetler, bitince komünizm korkusu

Herkesle kucaklaştık, bitti geçmişin tortusu

***

Ama şimdi siyaset teslim olmakta dine

Bu takım devleti de benzetecek kendine.”

***

Kader son oyununu oynadı Ergenekon’la

Bitmemeliydi yaşam böyle bir sonla

***

Okkır, Prof. Geray, Tatar, kaç can aldı bu uğursuz dava

Memlekette hayat pahalı, ama can bedava

***

Biliyorum sen buna da eyvallah diyeceksin

Her yaşam bir şekilde biter deyip güleceksin

***

Her şey gibi kalbin ölümle de barışıktı

Kafan bir tek ölüm törenine karışıktı

***

Şöyle bize göre bir ölüm bulamadık diyordun

Güzel sohbetlerin arasında ikide bir buna giriyordun

***

Sonunda aradığımı buldum dedin sekseninde

Hacıbektaş, sonsuz yurdun oldu senin de

***

Organ değil, hukuk yetmezliği ölüm nedenin

Yine bizimlesin, toprağa karışsa da bedenin

***

Hiçbir zaman kapanmayacak açtığın pencere

Yine bizimlesin, yanında Hacıbektaş, Mahzuni, Yunus Emre

***

İnsanoğlu yaratıldıysa topraktan, balçıktan

Türk aydınlanması da ruh almıştı İlhan Selçuk’tan.

\n\n