Son günlerde İzmir’le ilgili kesip sakladığım haberlerden biri Kordon İşadamları Derneği Başkanı Ömür

Şanlı’nın AKP’ye geçişi oldu. Ertuğrul Özkök’ün “rakıların efendisi” diye tanımladığı Şanlı’ya ilişkin haberler alt sıralara düşmeden Başbakan da rakı muhabbetine girince, ben de Kordon’u bu sütunlara taşımalı diye düşündüm.

Mesleğin ilk yıllarında en büyük sabah keyfim, Bornova’daki evimden erken çıkabilirsem, otobüsten Alsancak Stadı’nın karşısında inmek, Birinci Kordon’u baştan sona yürüyüp gazete bürosuna gelmekti.

Hele hafta sonları erken saatte insandan çok martılar, eksiden çok artılar olurdu. Günün, gecenin öteki saatlerindeki tadı elbette başkaydı o güzelim Kordon’un.

Kordon’un tümüyle otoyola dönüştürülmeye girişildiği yıllarda beton yığınlarını görünce yüreğime hançer saplanmış gibi hissetmiştim.

Ahmet Piriştina’nın Belediye Başkanlığı’yla birlikte Kordon eski güzelliğine daha zengin biçimde kavuştu. Piriştina’yı anarken bu güzelliği koruyup geliştirenleri de selamlayalım.

***

Ömür Şanlı, CHP kökenli bir aileden geliyormuş. Geçen seçimlerde milletvekili aday adayı da olmuş. Başbakan kendisine daha önce, “İnşallah seni bizim partide görürüz” demiş. 9 ay kadar önce partiye kaydını yaptırmış. Önceki hafta da rozet taktırmış.

Ömür Bey kırmızı çizgilerini şöyle açıklamış:

“Atatürk ilkeleri, laiklik, insan hakları, kişilerin özgürlükleri ve yaşam tarzları...”

Bunlara dokunulursa AKP’li olmayacakmış.

Rastlantı bu ya; Ömür Bey’in kırmızı çizgilerini okuduğum gün Başbakan sosyal demokratlara eleştiriden öte hakaret yağdırıyor, Milli Eğitim Bakanlığı kimi okulları velilere ve öğrencilere rağmen imam hatipleştirme tartışmasını yükseltiyor, İçişleri Bakanlığı kimi illerdeki içki yasağını derinleştiriyor, bir imam yaşam tarzıyla trafik kazasında ölümü cenaze namazında birleştiriyordu.

İlahi, siz bir Ömür’sünüz dedim kendi kendime.

Kişilerin özgürlüklerini ve yaşam tarzını kırmızı çizgileri arasında sayan Şanlı’nın, İzmir’in bir milletvekilinin yıllardır demir parmaklıkların arkasında olmasını çizgi dışında tutmasını “yaşam tarzı” tercihi sayalım.

Ömür Bey, önyargıların yıkılmakta olduğu görüşünde... Elbette yıkılan bir şeyler var ama bunlar önyargılar mı yoksa ortak değerler mi, memleketin gündeminden belli.

***

AKP’nin İzmir’de her ne pahasına olursa olsun CHP’yi geçmeyi hedeflediği ortada. Bunun için akla gelen gelmeyen her şeyi deneyeceği de görülüyor.

Öyle anlaşılıyor ki, İzmir’e bakan ithal etmenin başarıya yetmeyeceğini anladılar. Şimdi de deyim yerindeyse çayın taşıyla çayın kuşunu vurmayı deniyorlar. Aslında bu yöntemi de öteden beri uyguluyorlar, ama daha ileri götürüyorlar, rakı sofrasına kadar geliyorlar.

AKP, adı İzmir’le bütünleşmiş, sosyal demokrat kökenli kişileri kadrosuna kattıkça ne olur?

İzmir AKP’ye mi benzer, AKP İzmir’e mi?

Bu soru bende İzmir’de gazetecilik yaptığım yıllardaki kimi siyasi olayları çağrıştırdı.

O yıllar Meclis’te ve yerel yönetimlerde Anavatan Partisi (ANAP) iktidarı vardı. Dönemin Başbakanı Turgut Özal, ANAP İzmir İl Kongresi’nde kendi adayının seçilmesi için çok açık destek verdi, kürsüye sadece onunla el ele çıktı. Delegeler, ülkede ve partide tartışmasız tek adam olan Özal’ın dediğini yapmadı, öteki adayı seçti.

Özal’ın parti içindeki ilk yarası İzmir İl Kongresi’dir. Yine aynı dönemde 1980’li yılların ortasında Menemen’de ara seçim niteliğinde bir belediye başkanlığı seçimi vardı. İzmir’de sadece Menemen’de seçim olduğu için ANAP çok bastırdı. Öyle ki hane hane para dağıttı; erzak dağıttığı mahalleler oldu.

Seçim sonuçları açıklanıp sosyal demokrat adayın kazandığı belli olunca bu mahallelerdeki insanlar zaferi şu sloganla kutladılar: “Yiyelim içelim, satılmayalım!”

Ömür Şanlı’nın özlü sözlerinden biri de şu:

“İzmirli çağdaştır, moderndir... Burada nasıl insanların içtiğine karışılmıyorsa tercih ettiği partiye de karışılmaz...”

Bu elbette bizim de katıldığımız bir değerlendirme. Ancak İzmirli taklidi de sevmez. İzmir’de taklit aslını güçlendirir.

Nabza göre şerbeti de hemen fark eder, “Şerbetten başka bir şey yok mu” diye sorar.

Rakıyla kafa bulmayı sever.

Ama kendisiyle kafa bulunmasından hoşlanmaz.

\n