Medyada, siyasi tartışmalarda CHP ile ilgili düşünceler, gelişmeler dile getirilirken en çok kullanılan sözcük şu:\n

Değişim.\n

İktidar medyasından kendilerini

liberal olarak tanımlayan çevrelere kadar geniş bir yelpaze CHP’nin bir türlü değişemediğini, bu yönde zaman zaman beliren “umutların” çok kısa sürede söndüğünü söylüyor.\n

Bu yelpaze kendi içinde ikiye ayrılıyor:\n

Ne yapılırsa yapılsın CHP değişimi başaramaz, diyenler.\n

İçinden geçtiğimiz süreçte son bir şansı daha var, bakalım bunu yakalayabilecek mi, diyenler. Öncelikle şunu netleştirmek gerekiyor; bu yelpaze CHP’de değişim mi istiyor, başkalaşım mı?\n

İkinci şık daha baskın çıkıyor. Zira bu kesim, iktidar politikalarının sağlamlaştırıcısı olacak, atılan bir adıma toplumsal tepki gelirse bu yükü taşıyacak bir CHP istiyor. Bunu da “değişim” olarak tarif ediyorlar. Oysa istenen başkalaşım.\n

***\n

Başkalaşım dayatmalarını bir kenara koyup soralım: CHP hiç değişmeyen, çağı yakalayamayan bir parti mi?\n

Bu sorunun yanıtı CHP’nin tarihinde gizlidir. CHP, Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluş sürecinden itibaren her türlü yeniliğe kendisini de katmış bir partidir.\n

Atatürk dönemi, sonrasında İnönü ile aşılan İkinci Dünya Savaşı yıllarının ardından çok partili sisteme geçiş, sadece CHP dışında da partilerin kurulması değil, CHP’nin kendisinin de buna ayak uydurmasıdır. CHP’nin iç mekanizmaları 1940’ların sonundan itibaren adım adım yenilenmiştir. Devlet kuran parti olarak iktidarı devrettikten sonra varlığını yine yüzde 40’lar dolayında oy alarak korumasının sırlarından biri budur.\n

1957’de Demokrat Parti’nin (DP) üçüncü kez seçimi kazanmasının ardından CHP bir kez daha silkelendi. 1959’da “İlk Hedefler Beyannamesi”ni hazırlayarak ciddi bir değişim gerçekleştirdi. Bu beyanname sosyal adalete, hukuk devletine ve halk egemenliğine dayalı yeni bir anayasadan denetim mekanizmalarının güçlendirilmesine kadar neredeyse bugün bile güncelliğini koruyan pek çok madde içeriyordu. İlk Hedefler Beyannamesi adım adım şekillendi, 1960’ların sonunda “ortanın solu” hareketi olarak partiye damgasını vurdu.\n

1968’de toplanan 19. Kurultay, hem ülke içindeki hem dünyadaki değişim arayışının CHP içinde yankı bulmasıyla sonuçlanmıştır.\n

***\n

Bugün de gerek ülkemizdeki gerekse dünyadaki sancılar CHP içinde hissedilmekte ve değişik şekillerde gün ışığına çıkmaktadır.\n

CHP yaşayan bir organizmadır. Ülke ile nefes alıp veren bir yapıya sahiptir. Bu nedenle ülkemizin karşı karşıya kaldığı sorunların CHP’yi germesi doğaldır.\n

İktidar partisinde bütün yarış, genel başkan en iyi kimi kutsayacak sorusuna yanıt bulmaktan ibaret. Bunu olağan karşılayan medya yelpazesi CHP içindeki her sesten kriz çıkarma arayışında.\n

CHP tıpkı tarihindeki kritik dönemeçlerde yaptığı gibi bugün de başkalaşmadan değişimi yakalayacak güçtedir. Bunu yapacak birikimi vardır. Zaman zaman saldırıya varan eleştiriler de özünde CHP’nin gücüdür. Öyle bakmak gerekir.\n

Bugün Türkiye’de iç barışın önündeki engel sadece terör değil. İktidar neredeyse tüm toplumsal dengeleri bozdu. Ortak paydaların çivisini çıkardı. Komşularımızla ve parçası olduğumuz uluslararası kurumlarla ilişkilerimizde eksen kayması değil, omurgasızlık var.\n

Türkiye bütün bunları tartışmak yerine CHP’nin içini tartışıyorsa, CHP’nin yapması gereken çok şey var demektir. CHP de bu tayfaya uyup kendi içine dönemez.\n

Bu tablo CHP’nin bütün oklarının iktidar hedefine dönük olmasını kaçınılmaz kılıyor.\n

Gerek CHP’ye gönül verenlerin, gerekse CHP’yi küçümseyen ya da karşı çıkanların farklı nedenlerle unutmaması gereken bir gerçek var. Türkiye’nin kuruluş günlerinden bugüne bakıldığında söylenecek ilk sözlerden biri şudur:\n

Önce CHP vardı...\n

\n