Ülkemizde spor adına yok yok! Organizasyonlar, tesisler, yönetimler, yöneticiler, bütçeler, okullar... Hele devletin yönettiği özerk olmayan bölümde öyle makamlar var ki şaşarsınız.
Gelgelelim, spor adına ne yaptıklarını, ne yapacaklarını hiç anlayamadım. Hele şu son dönemde kafam çok karıştı. Oturdukları binalar kamuya ait. Aldıkları maaşlar devlet bütçesinden, öyle yükseklerde yaşarlar ki onlara değil ulaşmak yanlarına bile yaklaşamazsınız. Onlara bu kadar imkân niçin verilir diye sorarsanız alacağınız cevap standart: “Sporumuzu iyi yönetsinler diye..”
Peki profesyonel futbolda durum ne? Öncelikle ilgi alaka üst seviyede. Yayımlanan gazetelerin neredeyse tümü üç veya dört sayfası futbol ile yatar futbol ile kalkar oldu. Futbolcuların ayakkabı numarasından kullandığı parfüme kadar bilgi sahibiyizdir. Bu futbolcuların da çoğu ithal. Hafta sonu olunca atılan golleri kim atmış diye merak ederseniz bir veya iki Türk ismi dışına ya rastlarsınız, ya rastlamazsınız! Maçlar bittiğinde ise ekranları spora -pardon futbola- bakanlar doldurur. Ellerinde pergeller, cetveller, spor adına -pardon futbol adınabizleri bilgilendirirler! İş o gece orada kalmaz ertesi gün yazılı basın ekran bilirkişilerinin bıraktığı yerden başlar yine spor adına -pardon futbol adına- bizler bilgi sahibi oluruz. Çünkü futbolun bakanı vardır.
Gelelim bizim spordan saymadığımız, kimsenin bakmadığı amatör sporlara. Bu sporun bakanı yoktur, yazılı ve görsel basında yer almaları mucizeler yaratmasına bağlıdır. Ülkenin herhangi bir yerinde evlat yetiştiren bir anne şöyle bir silkinse ve merak etse şu soruyu sorsa, benim vergimle yapılan bu tesislerde, devletin yönettiği sporda çocuklarımı ben nasıl eğitirim? Önce bu soruyu kime soracağını bilemez. Bildiğini varsayalım, devletin arabalarına binen, makamlarda burnu yere düşse eğilip almayan üstatlar bu anneyi dinler ve onun talebini karşılar mı sanıyorsunuz. Sanmam.
Ben bunca sporu yaptım, amatör sporun yıllarca kahrını çektim. Bu soruyu her zaman sordum. Bu sefer sporumuza bakılacak mı diye. Sorumu hiç değiştirmedim ancak partilerin iktidarı değişse de, değişmese de spora bakanlar hep değişti. Sevindim ve kendi kendime söylendim. Oh olsun! Spora bakamadı ve sandalyesini kaybetti diye. Ve her değişen spora bakanlardan ülkem adına saf beklentilere girdim. Bu sefer Türk çocukları başaracak diye. Ne yazık ki hep hayal kırıklığı yaşadım.
Şimdi yine sporumuza yeni bir bakan geldi. Ben yine hayal kurmaya başladım bu sefer mutlaka sporumuza bir bakan geldi Türk çocuklarına bakacak diye. Ne dersiniz siz de benimle birlikte umutlandınız mı?