Kuzey Kore’den sonra dünyanın en beter diktatörlüğü sayılan Myanmar’daki rejim bile gevşiyor…

O kadar ki, yıllardır vebalı gibi gözlerden uzak, sıkı “ev hapsinde” tutulan Myanmar/ eski Burma’nın anlı şanlı “muhalefet lideri” Aung San Suu Kyi’nin, önümüzdeki dönem hükümete girmesinden bile bahsediliyor…

Yakın zamana dek sınırlarından içeri “cep telefonu” ve “bilgisayar” dahi sokmanın imkânsız olduğu ülkede; sansür gevşiyor, siyasi tutuklular serbest bırakılıyor, fikir-ifade özgürlüklerinin sınırları esnetiliyor.

Uluslararası basında yavaş yavaş “Myanmar Baharı”ndan söz eden yazılar çıkıyor…

Bunlar, büyük çaplı turizmle tanışmamış; siyasi değişimlere kapalı ücra bir Asya ülkesinde oluyor…

Başımızı çevirip sonra tepemizdeki Rusya’ya bakıyoruz…

Gördüklerimize inanamıyoruz…

Baş döndürücü hızla yayılan muhafelet gösterileri; 25 yıl boyunca devlete çöreklenmek planları içindeki Putin-Medvedev ikilisinin tahtlarını sallıyor…

Moskova, St. Petersburg, Rusya’nın irili ufaklı kentlerinde, görmeyi hiçbir zaman hayal edemeyeceğimiz protestolara tanık oluyoruz. Putin’in siyasi oluşumuna “Hırsızlar ve Dolandırıcılar Partisi” adını takan muhalefet politikacıları ve göstericiler; meydanlarda ellerini kollarını sallaya sallaya gövde gösterileri yapıyor. Bloglarda, Facebook’ta,Twitter’da rejimi yerden yere vuran muhalif söylemler kullanan bu kesimler, verdikleri demeçlerde iktidar karşısındaki talepleri yerine getirilmediği sürece aynı güç ve azimle -sayılarını katlayarak!-gösterilerine devam edeceklerini belirtiyorlar.

Arap Baharı protestolarından hiç bahsetmiyorum…

AKP ‘rubikon’u geride bıraktı

Dünyanın böyle en baskıcı, en otoriter coğrafyalarında bunlar olurken; Türkiye’de ne oluyor?

Ana muhalefet partisi liderine fezleke hazırlanıyor.

Niye?

Kılıçdaroğlu Silivri mahkemesini eleştiren birkaç cümle söylemiş…

Eleştirel demeçler vermiş…

Oha oldum resmen.

Diyecek başka hiçbir laf bulamıyorum. \t Adı üzerinde “ana muhalefet”!..

Myanmar’daki muhalefet lideri bile on yıllardır mahkûm edildiği karantinadan çıkarılırken; Türkiye’nin ana muhalefet lideri ve partisi üzerinde uygulanan bu benzersiz basınç beni dumura uğrattı.

Elbette dün doğmadım. İlke olarak Türkiye’de olan ve yaşanan hiçbir şeye şaşırmamayı yaşantım boyunca âdet edindim.

Ama ana muhalefet partisi liderine \tfezleke! El insaf! Dünyanın bu konjonktüründe hem de.

Bu kadarı çok fazla.

Dünyadaki gelişmelerle boy ölçüşmediği ve uluslararası standartların kantarına kendisini hiç vurmadığı için; AKP bir rubikon çizgisini geride bıraktığının galiba ayırdında değil.

AKP liderliği muhtemelen; “AB ve ABD, eli mahkûm Ortadoğu’da istikrar adına bizi böyle olduğumuz gibi kabullenmeye mecbur” diye düşünüyor ve “alternatifsizliğinin” kaymağını yiyor/yediğini varsayıyor. Bu meyanda da farkına dahi varmadan, büyük ihtimalle çok büyük bir kırmızı hattı geçiyor.

Bakın, orada burada, bugüne değin hiç rastlanmayan türden yazılar çıkmaya başladı.

İlk alarm işareti bundan iki-üç gün önce, “Erdoğan eski hasımlarının otoriter taktiklerini uygulamaya başladı” mealinde bir yazıyla “Newsweek”ten geldi.

Daha “Newsweek” değerlendirmesinin mürekkebi kurumadan; “Financial Times”dan bu defa da bir başyazıyla dün, “Erdoğan otoriter yönetime sürükleniyor” uyarışı yapıldı.

Gidişattan duyulan kaygılar ve artan tedirginlik… Brüksel kulislerine giderek artan biçimde yankılanmaya başladı.

Hukuk devleti \t\t\t\tilkesizlikleriyle malul

Batı’daki bu “dalgalanmalarla” birlikte; içerdeki “yetmez ama evet” ekibinde de “mırın kırın” şikâyetler, “Tüh! Hay Allah galiba biz aldatıldık” katmanına varan günah çıkarmalar, çatlaklar baş gösterdi.

Çin’den fazla, 100’ü aşan gazetecinin Türk hapishanelerinde bulunması; gerçi çoktan bir kırmızı çizginin geride bırakıldığının göstergesiydi…

Ancak bunun şimdi “Kılıçdaroğlu fezleke krizi” ile tamamlanması; Türk demokrasisinin bundan böyle eni konu artık tam bir karakışa girdiğini gösteriyor.

“Uluslararası demokrasi endeksi” raporlarında en alt kademelerde yer almamız boşa değil.

“Economist Intelligence Unit”in son “Demokrasi Endeksi” raporuna bakın; Türkiye, “hukuk devleti ilkesizlikleriyle malul” ülkeler kategorisini oluşturan “hibrit rejimler” arasında 88. sırada.

90. sıradaki Tanzanya’nın iki üstünde, 86. sıradaki Malavi’nin iki altında; garibim Afrika ülkeleri arasında sandviç olmuş durumda.

Başka söze gerek var mı?