Türk halkının seçimiyle milletvekili olan Dr. Haberal, emekli Korgeneral Alan ve gazeteci yazar Mustafa Balbay’ın tahliyeleri “bir”e karşı “iki” oyla yine reddedildi.

Mahkemede üç yargıç var, iki üye bir de başkan! Davalar var sürüp giden, üç yılı geçen... “Şüpheli” diye tutuklatılan insanlar, mahkemelere çıktıkça tahliyelerini istiyorlar. Oylanıyor, bire karşı iki oyla istekleri geri çevriliyor! Doğru hücrelere, koğuşlara!.. Zaman geçiyor, şüpheli tutuklular bir kez daha “bizi tahliye edin, suçumuz nedir, onu da öğrenemedik” diyorlar. Mahkeme oyluyor, başkan “olur” diyor, öteki iki üye yine “olmaz” diyor!.. Bu böyle, üç yıldır sürdürülmekte.

Milletvekili seçilmiş arkadaşlarını kurtarmak isteyen CHP’nin dilekleri hep boşa gidiyor! Bir çıkmaz sokakta, durup durmaksızın bir çekişme, bir tartışma, olur mu olmaz mı kavgası!..

Oysa ilgili mahkemenin iki üyesi “evet” dese iş bitecek! Balbay da, Haberal da, Alan da Meclis’e gelip ant içecek, davalarını da özgür olarak sürdürecek...

Bire karşı iki oy, hep ağır basacak mı? Tahliye kararında direnen başkan da hukukçu, öteki iki üye de!.. Yasalar karşısında tutumları, bilgileri, görüşleri, düşünüşleri farklı olabilir mi? Boyuna ret kararı veren üyelerin tutumu oldukça garip, efendim deliller daha toplanamamış, bu yüzden milletvekili seçilseler de bu kişiler özgür bırakılamazlarmış!.. Üç yıl geçmiş, mahkeme ne yapmış, niye boş durmuş, neden gereği gibi çalışmamış, neden delil diye bildiklerini bir araya getirememiş!..

Bire karşı iki her zaman üstün müdür?

Biraz düşününce ilginç durumlar karşınıza çıkıyor. Bire karşı ikinin her zaman güçlü oluşu!

Bir türlü çözümlenemeyen sorun, ancak ikiye karşı bir oyun üstün gelmesiyle sonuçlanabilecek! Umut, iki oyun, bir karşısında yenilmesine bağlı...

Yalnız milletvekili davalarında değil, ötekilerde de tahliyeleri önleyen, hep bu birin ikiye karşı yenik düşmesi...

O mahkemelerde iki olumsuz oy verenleri de merak ediyorum. Yıllardır sürüp gelen bu davalar niye bir türlü sonuçlandırılamıyor! İnsanların, gerçek suçları varsa mahkûm edilirler, yoksa kısa sürede serbest bırakılırlar! Böylece birle ikinin çatışması da sona erer...

Ben hukukçu değilim. İyi ki fakülteyi yarım bırakmışım! Hukuk adına yapılan bütün bu terslikler karşısında şimdikinden çok daha fazla üzüntü duyacaktım.

Bir zamanlar işi şakaya vuranlar, o hukuk mu, guguk mu, anlayamıyoruz derlerdi. Belki de haklıydılar!