Bir insanı tanımak...
Kolay sanırsınız...
Oysa en güç şeydir bir insanı tanımak, ya da tanıdığını sanmak...
Biz kendimize göre tanırız, tanıdığımızı zannederiz.

Ben her zaman yanıldım. Ama bunu çok geç anladım. İnsanoğlu milyonlarcadır. Sen birisini tanıdın, onu tanıdığını sandın. Zaman geçer, insan değişir, senin bildiğin kişi bambaşka biri olur.

Politika dünyasında çok sık rastlanan bir olaydır. Dün kendi halinde gördüğün insan önemli bir yere gelmişse hele!.. Bir anda bambaşka biri olacaktır. Geçmiş günlerdeki arkadaşlıklarını belleğinden silip atacaktır. Sokakta karşılaştınız, koşup sarılmak istediniz, nice anıların bir anlık dirilmesine kendinizi kaptırdınız. Ama karşınızdaki bambaşka biridir artık! Birkaç sözden sonra elinizi sıkar gider. Sen nasılsın, nerelerdeydin diye sormadan...

Unutmak mı bu? Bellekte yeri vardır o kişiyle geçirdiğiniz zaman parçalarının. Size hep güzel, vazgeçilmez gelen anılar! Birden uçup gitmiştir, karşınızdaki bildiğiniz değildir, şu bu nedenlerle silip atmıştır eski anıları!..
Şaşkınlık içinde uzaklaşırsınız. Ardından bakarsınız; bu muydu, lise sıralarında matematik derslerinde bana yardım eden arkadaş? Ama zaman denen güç almıştır anıları, bir yana atmıştır! Sevgiyle yaklaştığınız kişi yok olmuştur. İstese de, istemese de...
Bir insanı tanımak!.. Kişi, önce kendini tanımalı, mı diyorsunuz? O kadar kolay mı insanın kendini bilmesi?.. Böyleleri, kim olduklarını, ne olduklarını bile bile, güçleri üstündeki yerlere yerleşmek isterler ve başarırlar! Sizler de onları, TV’lerde, meydanlarda söylevler atarken gördüğünüzde “Ben bundan böyle şeyler beklemezdim” diye şaşırıp kalırsınız...
Bir insanı tanımak mı? Vazgeçin tanımaktan, bırakın kendi dünyasında yaşasın!..