\n\n\n

Başbakan o gün -kendi deyimiyle- “muhteşem çılgın” projesini anlatırken, “İstanbul’un içinden ikinci deniz geçecek” deyince salondakilerin nasıl sevindiklerini izlediniz mi?

Kanalı “bu nedenle” çılgınca alkışlayanlara bakıp düşündüm: Daha Boğaziçi’ni doyasıya kucaklayamayan; kent içi ulaşımda değerlendiremeyen; hatta şarkılarıyla ünlü Küçüksu Mesiresi’nin bile “şantiye deposu”na dönüşmesine aldırmayanların, Başbakan’ın “ikinci boğaz hayali”ne böylesine kapılmaları nasıl açıklanabilir?

Nüktedan biri dedi ki: “Ben de istiyorum; birincisinden umut yok; belki ikincisinde şöyle kanala nazır bir evimiz olur.”

Dayanamadım ekledim: “Eh.. biz de gelir balık tutar, tankerleri seyrederek mangal keyfi yaparız.”

Ama baksanıza, yasal ve “demokratik” görevi böylesi devasa bir imar operasyonu için önce belediye meclisi onayını almak olan Büyükşehir Belediye Başkanımız mimar Kadir Topbaş ne diyor: “Arazi kapatmak için acele etmeyin; ya kanala giderse!”

Peki, ya meclis “demokrasi”yi anımsayıp da başkana rağmen “İstanbul’a çılgınlık değil akıllılık gerek” deyiverirse?

Kanal ve Kars

Aynı gün Kars’taki İnsanlık Anıtı’nın yıkımına da “tekbir”le başlanmıştı... Uzmanlara göre “İstanbul’un idamı” denebilecek kanalın “sanatın idamı”yla eşzamanlı açıklanması acaba rastlantı mıydı?

Sanatçı Mehmet Aksoy’un, sadece “insani” duygularla tasarladığı heykeline katlanamayanlar, gerçekten “İstanbul’a âşık” olabilirler miydi? Yanıtı aslında kanal projesinin ayrıntılarında: “Oteller, siteler, alışveriş merkezleri...” Yani, İstanbul’u yürekten düşünenlerin “Artık yeter, kente daha fazla yüklemeyin” dedikleri, “rant âşığı” yatırımlar...

Bunları hayal etmek İstanbul’a sevdalanmaksa, kalan tüm ormanları, tarım alanlarını ve su havzalarını “yeni açıklanacak çılgın projeler”le betonlaşmaya açmak da “kara sevda” olsa gerek...

‘Kentsever’ örnekler

O gün, “yıpranan kentin restorasyonu; depreme dayanıklı kent; doğasını, kültürünü yaşatan bir İstanbul hedeflemek neden hayal edilmiyor” diye düşünürken; kimi kentlerimizde izlenen “aklı başında” imar politikalarını anımsadım. Kanala methiyeler düzen malum medyada yer almayan gerçek “kentsever” uygulamalar...

Örneğin TOKİ’nin mesire alanlarına göz diktiği ucube bloklarına direnen bir Kırklareli; ya da “çanak-çömlek”lerine antik zenginliği olarak sahip çıkan bir Çanakkale; tarihî mekânlarını ve eski çarşılarını çağdaş yaşama kazandıran bir Gaziantep, Muğla, Şanlıurfa; termik ve nükleer santrallara “geçit yok” diye ayağa kalkan Sinop, Bartın ve diğerleri… Akarsularını ak(a)maz kılacak HES’leri geri püskürten Artvin, Rize, Köyceğiz ve daha niceleri... Neden ulusal gündemde hak ettikleri yeri alıp alkışlanmazlar; neden “çılgın”lar kadar önemsenmezler?

Ve Eskişehir’den...

Yanıtı toplum ve siyaset bilimcilerimize bırakmaya karar vermiştim ki Eskişehir’den Tepebaşı Belediye Başkanı Ahmet Ataç aramasın mı?

“- Çarşambamı ayarladım; programa gelebilirim.”

“- Hemen” dedim ve ekledim: “Bir kent için aklı başında projelerin neler olabileceğini göstermenin tam zamanı.”

Evet… bu akşam İmar Dosyası’nın konuğu Ahmet Başkan... Eski fabrika yapılarının sanat mekânlarına dönüştürülmesinden, bisikletle ulaşımın özendirilmesine; en kimliksiz sokaklarda bile “çağdaş yaşam” ortamları yaratmaktan; belde evlerine, ekolojik ürünler pazarına ve “fast-food”a karşı yerel mutfağın yaşatılmasına kadar tüm akıllı uygulamaları keyifle konuşacağız... Tepebaşı projeleri, Büyükşehir Belediye Başkanı Prof. Dr. Yılmaz Büyükerşen’in hayranlık yaratan kentsel çalışmalarına “ilçe belediyesinden kültürel katkı” olarak da önem taşıyor... Ulusal Kanal’da 20.30’da bekliyoruz...

\n\n