“Anadoluhisarı” denince akla öncelikle Yıldırım Bayezıt’ın 1395’te yaptırdığı “Güzelcehisar” gelir. İstanbul’un günümüzdeki keşmekeşi içinde, tarihi kimliğini “SİT kararları” sayesinde koruyabilen Boğaziçi yerleşimlerinden, “dingin”liğiyle ün salan da yine bu köydür...

O kadar ki şarkılardaki gibi nazlı nazlı akarak hisarın kenarından Boğaz’a kavuşan Göksu Deresi’ndeki kürek sesleri de olmasa, zamanın, o eski tablolardaki gibi durduğunu sanırsınız..

Sessizliği kuşaktan kuşağa yaşayan Anadoluhisarlılar geçenlerde sabaha karşı, dehşet verici sesler ve şimdiye dek hiç duymadıkları gürültülerle uyandılar. Boğaziçi İmar Müdürlüğü ekipleri, yüz yıllık “Anadoluhisarı İdman Yurdu Spor Kulübü”nün tek katlı “geçici” tesislerini dozerlerle yerle bir ediyordu. Çevik kuvvet ekiplerinin de katıldıkları yıkım öylesine tozu dumana katmıştı ki ortalık savaş alanına dönmüştü.

18 Ocak şafağındaki yıkımda kulübün yönetim binası, kafesi, antrenman ve basket sahası enkaza dönüşürken “Atatürk büstü”nün bile parçalandığı haberi geldi. Bunların “sökülerek” kaldırılması mümkünken adeta yok edilmesi acaba hangi “intikam”ın ürünüydü?

Gün ışıdığında, taş taş üstünde bırakılmayan yıkımın Marmara Üniversitesi Rektörlüğü’nün isteğiyle yapıldığı öğrenildi. Kulübe ve sporculara ait evrakların bile parçalandığı operasyonun -sözde- gerekçesi, üniversite ile yapılan arazi kullanım sözleşmesindeki sürenin bitmesiydi!

Oysa aynı sözleşmeye göre sürenin bitimine daha 8 yıl vardı... buna rağmen dozerlerin acımasızca sürülmesi, kulübün tarihsel kimliğini bilenler için dayanılmaz ve anlaşılmaz bir görüntüydü..

Çanakkale’den \tAnadolu’ya

1913’te kurulan Spor Kulübü’nün genç sporcuları Çanakkale Savaşı’nda Türk bayrağını 7 düvele karşı savunmuşlardı.

Kurtuluş Savaşımızda da işgal altındaki İstanbul’dan Anadolu’ya gizlice insan, silah, yiyecek ve giyecek naklini sağlayan kulübe, İngilizler ve Vahdettin bile böylesine saldıramamıştı... Cumhuriyetin ilanından sonra da Beykoz gençliğinin futbolla birlikte hokey, atıcılık, disk, atletizm, kürek ve eskrim gibi alanlarda spor yapmaları sağlanmıştı.

Üstelik böylesine “onur” kaynağımız olan kulübe yapılan bu ani şafak baskınından ne Beykoz Kaymakamı Aydın Ergün’ün, ne de İlçe Emniyet Müdürü İrfan Mazlum Bekaroğlu’nun haberi vardı.

22 Ocak Pazar günü birkaç bin Anadoluhisarlı, kulübün enkazının önünden iskele meydanına kadar bir protesto yürüyüşü yaptılar… “Anadoluhisarı sahipsiz değildir”; “Tarihi kulübümüz yaşamını inadına sürdürecek” gibi pankartların, Atatürk resimlerinin ve Türk bayraklarının eşliğinde gerçekleşen yürüyüşün sonundaki açıklamaları özetle şöyleydi:

“Sabah karanlığındaki bu yıkım, imar amaçlı değil, siyasal amaçlıdır. Gücünü Mustafa Kemal’e bağlılığından alan kulübümüzü desteklemek yerine yok etmek isteyenler amaçlarına ulaşamayacaklardır.”

Tarihi Küçüksu Mesiresi’ni Boğaz köprülerinin şantiye alanı olarak yıllardır işgal ve tahrip edenlere seyirci kalanların, aynı alanda spor yapanlara ve yaptıranlara da böylesine saldırmaları başka nasıl açıklanabilir?

Anadoluhisarı İdman Yurdu Spor Kulübü’ne ivedi olarak yer göstermek ve yok edilen tesislerini tazmin ederek kulübe yeniden kazandırmak, başta Büyükşehir Belediyesi olmak üzere tüm kurumlarımızın namus görevleridir.