Birgül Ayman Güler’in “Türk ulusuyla Kürt milliyeti eşit olamaz” sözü “Cumhuriyet’in kuruluşu”nu da anımsatan kapsamlı konuşması içindeydi.
Emperyalizme karşı bağımsızlık savaşıyla özgürlüğümüzü sağlayan “Cumhuriyet Devrimi”ndeki temel toplumsal güç elbette ki “Türk ulusu”dur. Bunun vurgulanmasına “işte faşizm” diye saldırmak ne anlama gelmektedir?..
Şimdilerde “ulusalcı” olarak nitelenen “Atatürk milliyetçileri”ni “faşist”likle suçlayan kimi okumuş-yazmışlar neredeyse her “Türküm” diyene aynı sıfatı takıyorlar.
Bunun “cehalet”ten değil, bilinçli bir “kavram saptırması”ndan kaynaklandığı görülüyor. Çünkü hem bulundukları makamlar hem de eğitim düzeyleri şunu gösteriyor ki; “Faşizm”in aslında ırkçılık değil, “ekonomik egemenliklerinin siyasal iktidarı”na toplumsal destek yaratmak için ırkçılığı kullanan “tekelci sermaye diktatörlüğü” olduğunu bilmemeleri olanaksız.. Asıl bu evrensel gerçeğin, geniş kitlelerin bilgi noksanlığından yararlanılarak unutturulması “faşizme hizmet”in dik âlâsıdır.
‘Balta’lı Geçmiş
Faşizm deyiminin kökü antik İtalya’ya uzanır.
Roma imparatorları “sadık köle”lerin taşıdıkları tahterevallide gezinirken korumaların ellerindeki baltalara “fasces” denirdi. Nitekim 19. yy başlarında Almanya’daki ilk faşist örgütlenmenin logosu “balta kanatlı kartal”dı. Bu bile faşizmin, “devletin korunması” amacından doğduğunu anlatır.
“Hangi tür devlet?” sorusunun karşılığının ise “tekelci kapitalizmin baskıcı iktidarı” olduğu sayısız kitapta okunabilir.
O kadar ki Hitler liderliğinde “ırkçı”lık temasıyla halkın desteğini alan Nasyonal Sosyalist Parti’nin bugün de tanınan Alman holdinglerince beslendiği; bu şirketlere başta “otoban inşaatları” ve “savaş malzemeleri üretimi” olmak üzere en kârlı ihalelerin verildiği; Nazilerle Alman tekelci sermayesinin nasıl içli dışlı olduğu da sayısız kaynakta belgelidir.
Hem Nazi iktidarında, hem de İspanya’dan Latin Amerika’ya kadar tüm dikta rejimlerinde, sendikaların kapatılması, grevlerin yasaklanması, yani “vahşi kapitalizm”in emek sömürüsü önündeki tüm engellerin kaldırılması da faşizmin en belirgin göstergeleridir.
Nitekim bizdeki benzer süreç de ekonomik krizi gidermek için alınan ünlü 24 Ocak (1980) kararlarıyla başlamadı mı? Demokrasi ortamının ve özellikle 61 Anayasası’nın “faşist tedbirlere engel” olması üzerine 12 Eylül darbesi yapılarak parlamentoyla birlikte anayasa ortadan kaldırılmadı mı? Faşizmin kurmayları ile patronların baş danışmanları, darbe yasalarını birlikte hazırlamadılar mı? Aynı darbe yasaları bugün de YÖK’ten özelleştirmeye, turizm amaçlı yağmadan imar ayrıcalıklarına dek her alanda yürürlükte değil mi?
Şimdi akla şu geliyor… Atatürk milliyetçilerinin ne sermaye diktası, ne de emek sömürüsüyle bir ilişkileri var. Bu gerçek biline biline “faşist” diyenlere şunu sormak gerekiyor: “Sakın siz de ister Batı kılıklı, ister yeşil sermayenin faşist dalkavukları olmayasınız?”