Ankara Gar katliamında kaybettiğim 12 genç yol arkadaşımın anısına “Bizim Çocuklar-Malatya’nın Barış Güvercinleri” kitabıyla “Baba Ben de Gideyim mi?” belgeselindeonların hayalleri var. Onlara söz verdik, barış hayalini bir gün mutlaka gerçek kılacağız.10 Ekim’in üzerinden biryıldan fazla geçti. O günsanki hiç güneş doğmadı.

10 Ekim’i kapkaranlık bir gün olarak,“Kanlı Cumartesi” olarak atırlıyoruz.Aydınlığın düşmanı barbarlar101 canı, 101 hayatı, 101 dünyayıkatlettiler. Barış, emek ve demokrasiiçin Ankara Gar’ı önünde buluşaninsanları, çoluk çocuk demedenöldürdüler. Sadece meydandakileriöldürmediler, kalanların da içindenbir şeyler söküp aldılar. O gündenberi kendimi tam hissedemiyorum.İnsanın hatırladıkça yutkunduğu,acıtan bir boşluk var.
O gün o meydanda, Malatya’dan dillerindebarış türküleriyle yola çıkan,gençlik kollarımızın da içinde olduğu12 yol arkadaşımı kaybettim. Dahabir gün öncesinde, birlikte seçim çalışmasıyapmış olduğum genç kardeşlerimikaybedeceğim, onları son gördüğümdehiç aklıma gelmezdi.

Çığlık sesleri
Malatya’da bir konuşma yaparkenkulağıma uzatılan telefonla öğrendimpatlamayı. İl başkanımıza telefonda“Nasıl hiçbirine ulaşamıyorsunuz”dediğimi hatırlıyorum. Hemiçimi korkunç bir üzüntü kaplamışhem de çok sinirlenmiştim. Çocuklarınölmüş olabileceğini ima edenherkese bağırıp çağırıyordum. Kimlerinmitinge gittiğini, artık o herkesinbildiği, otobüsteki fotoğrafa bakaraköğrendik. Sonra yavaş yavaşkayıpları öğrenmeye başladık. O andansonra hafızamdaki en net ayrıntı,tüm gün kulaklarımızda yankılanançığlık sesleriydi...
Gar Katliamı’nda Cumhuriyet HalkPartisi tarihinin en büyük toplu kaybınıyaşadık. O tarifsiz acının ardındanaralıksız olarak “ne yapmalıyım”diye düşünür olmuştum. Aynıamaç uğrunda mücadele eden, partimiziçin büyük emekleri olan bu gülenyüzlü gençler için bir şeyler yapmalıydım.Bu çocukların hayallerini,gelecek düşlerini, kavgalarını, sevdalarınıanlatacak, onları sonsuza dekyaşatacak bir şeyler bulmalıydım.

Ne yapmalı?
İnsanın zihni böyle büyük acılardan sonra basit çözümleri bulmakta zorlanıyor. “Ne yapmalı” sorusunun içimi uzun süre kemirmesinden sonra bir gün Zonguldak seyahati için yola çıkmıştık. Camdan dışarıyı izlerken birbirleriyle şakalaşan,şen şakrak gençler gördüm. Aynı bizim gençler gibiydiler. O an zihnimin bağları çözülmüştü.
Bir kitap ve belgesel yapmalı fikri o an oluştu. O gülümseyen yüzler tarihe not düs¸ülmeliydi. Çocukları sonsuza kadar hatırlatacak birer belge olacaktı. “Ne yapmalı” sorusundan kurtulunca zihnim “nasıl yapmalı” sorusuna geçiş yaptı. Belgesel ne anlatmalı, kitapta neleri anlatmalıydık.Yol boyunca her detayı en ince ayrıntısına kadar düşünerek Zonguldak’a ayak bastım.
Kitabın ismi “Bizim Çocuklar-Malatya’nın Barış Güvercinleri”. Ogün yaşadıklarımızın yanı sıra çocukların aşklarını, hayallerini, umutlarını anlatıyor. Okurken güzel yüzleri gözünüzün önüne gelecek. İlk anda düşündüğümüz gibi, onları daima hatırlatacak bir kitap oldu. Bu hayalleri yaşatmak, barış için mücadeleye devam etmek bizlere düşüyor.“Bizim Çocuklar” da bu duyguyu oluşturmak için yazıldı.
Belgeselin ismi “Baba Ben de Gideyim mi?” Bir düzen düşünün. Bir baba,barış mitingine katılmak için kendisinden izin isteyen, “Ben de gidebilir miyim?” diyen oğluna “Evet” dediği için “Dilim tutulsaydı da git demeseydim”diyor. Oğluna “Evet” diyen babayı pişman eden düzene isyan ediyoruz.Belgeselin anlattığı bu isyandır.

Sözümüz söz
Kitabı yayına gazeteci arkadaşımız Bülent Kutlutürk hazırladı. Değerli dostum Bakırköy Belediye Başkanımız Bülent Kerimoğlu olmasa bu kitap basılamazdı. Tekin Yayınevi de gönüllü olarak kitabın sizlere ulaşmasını sağladı. Belgesel hayali de Mutlu Kerimoğlu sayesinde hayata geçti.Ekibiyle Malatya’da ailelerle görüşüp belgeseli hazırladılar. Kadıköy Belediye Başkanı Aykurt Nuhoğlu sayesinde Malatya’ya, barış güvercinlerinin özgürce uçacağı bir park yapılıyor.İstanbul milletvekilimiz Gamze Akkuş İlgezdi de, 12 yol arkadaşımızın istirahatgâhlarının yapımını üstlendi.
Kitap ve belgeselin hazırlanmasının arkasında onlarca insanın emeği var. Ama tüm bunların ötesinde kaybettiğimiz yol arkadaşlarımızın hayalleri var. Bizler, geride kalanlar olarak o gülen yüzleri sonsuza dek hatıralarımızda yaşatacağız. Onların mücadelesini,bayrağı devralan gençlere aktaracağız.Barış hayalini bir gün mutlaka gerçek kılacağız. Kitabın geliri ölen çocuklarımızın ailelerine ve öğrenci burslarına gidecek. 9 Aralık’ta “Baba Ben de Gidebilir miyim?” belgeseli Malatya Kongre Merkezi’nde gösterildikten sonra Kadıköy Belediyesi’nin Malatya’da yaptırdığı “Barış Güvercinleri Anıtı” açılacak.
Bizim bu çocuklara sözümüz var.Barbarlığa karşı insanlık, savaşa karşı barış, kötülüğe karşı iyilik kazanacak... 

VELİ AĞBABA
CHP Genel Başkan Yardımcısı,
Malatya milletvekili