Türkiye’de siyaseti ağırlıklı olarak gençler yapıyor. Oysa Cumhuriyetimizi kuran büyük önder Gazi Mustafa Kemal Atatürk, genç bir liderdi. Günümüzdeki politikacılar ise Z kuşağına sosyal medyadan ulaşmaya çalışıyorlar. 

UMUTLARI TÜKETİR

Liderlerin doğum yıllarına bakalım kısaca. Temel Karamollaoğlu, 1941; Doğu Perinçek, 1942; Devlet Bahçeli, 1948; Kemal Kılıçdaroğlu, 1948; Recep Tayyip Erdoğan, 1954; Meral Akşener, 1956; Ahmet Davutoğlu, 1959. 

Türkiye’nin, yaşı hayli ilerlemiş siyasi liderler tarafından yönetildiği görülüyor. Ama gençler, kendilerine yakın bulduğu genç temsilciler istiyorlar. Bunu da demokratik bir hak olarak görüyorlar. Zaten bu durumun farkında olan parti liderleri de açıklarını kapatmak için, Z kuşağına şirin görünme çabalarına giriyorlar. Oysa temsili demokraside temsil edilmeyen genç nüfus, demokratik kültürde sorunlar yaratabilir. Siyasal temsilden böylesi bir uzaklık, sadece demokrasiye olan inancı değil, geleceğe dair umutları da yıpratır, tüketir. 

BASKI YAPMALI

Gençler, dedeleri yaşında olan siyasetçilere, ülkemiz için yaptıkları nedeniyle teşekkür edip daha fazla öne çıkmalıdır. Türkiye de çağı yakalayan gençler tarafından yönetilmelidir, çağı yakalayamayan siyasetçiler tarafından değil. Genç ve dinamik yüzler, demokrasi çıtasını da yükseltirler. Mesleki deformasyona uğramadan, koltuğu genç kuşaklara bırakmak, Türk demokrasisine yapılacak büyük bir iyiliktir. 

Siyasetçilere düşen, “Bütün ümidim gençliktedir” diyen Atatürk’ün yolunda ilerlediklerini ve gençlere güvendiklerini fiilen göstermektir. Türkiye Cumhuriyeti’nin 10. yılında yetiştirdiği 15 milyon genç, kurucu kadro için iftihar sebebiydi. Cumhuriyetimizin 100. yılında da gençlerin önü açılmalı, onlara şans tanınmalıdır. Türk istiklalini, Türk Cumhuriyeti’ni, muhafaza ve müdafaa etmek, öncelikle Türk gençliğinin vazifesidir. Siyasi partilere bu yönde baskı yapmak da elbette gençlerin görevidir. 

NURİ KURNAZ

ARAŞTIRMACI