Çağı iyi okuyabilen devlet adamlarının başında Atatürk gelir. Okuduğu kitaplara bakıldığında büyük bölümünün tarih alanında olduğu görülür. Atatürk, toplumları değiştirmenin yolunun akla dayalı bir eğitimden geçtiğini, eğitim anlayışı değişmedikçe, geleneksel ve ezberci eğitimden uyandırıcı, yaratıcı, akla dayalı eğitime geçilmedikçe toplumun değişmeyeceğini çok iyi biliyordu. Osmanlı’dan kalan gelenekçi, dinsel eğitimden, bağnaz insanlar yetiştirmekten başka hiçbir işlevi olmayan medreselerden, yeni bir eğitim dizgesine geçilemediği sürece, yapılacak devrimlerden sonuç alınamayacağını daha gençlik yıllarında anlamıştı.

O nedenledir ki en büyük devrimleri eğitim alanında gerçekleştirdi. Eğitimde sürekli yeni arayışlara girişti. Sonuçta devrimin eğitim kurumu olan Köy Enstitüleri eğitim dizgesine ulaşıldı.

Yirmi yıldan beri ülkeyi yöneten AKP iktidarının artık sona ermekte olduğu görülmektedir. 14 Mayıs sonrası kurucu meclis gibi çalışacak olan TBMM’de, ilk olarak eğitim konusunun ele alınarak, iflas etmiş eğitimin, yerle bir olmuş sistemin, yarı açık cezaevi haline getirilmiş okulların, yeniden ayağa kaldırılması gerekecektir.

Yeni okul

AKP’den iktidarı devralacak CHP’nin önderliğindeki Millet İttifakı önünde çok büyük bir eğitim enkazı bulacaktır. Bu enkazın ivedilikle kazınarak çağın gereklerini yerine getirecek yeni bir eğitim dizgesinin uygulanması, yeni okulun, kanun ve yönetmelikleriyle yaşama geçirilmesi gerekecektir. Yeni dizgenin zamanında yaşama geçirilmemesi demek, ülkemizin her dakika karanlığa doğru hızla yol alması demektir.

Yeni dönemde, bulunduğu çevreye ve öğrencilerine yararı olmayan, öğrencilerine sürekli bilgi yükleyen, değer katmayan, dışarıdan her türlü etkiye açık okulların artık “yeni okul” kavramıyla yer değiştirmesi zorunludur. Kuru sıraların üstünde saatler geçirilen, öğretmenlerin aktif olduğu, öğrencilerin ise çoğu kez sustuğu, susturulduğu, en basit konularda bile fikri olmayan insanlar yetiştiren eski okullardan kurtulmalıyız. Yeni okullar, işliklerinde öğrencilere iş yapabilme olanakları sağlamalı, müzik ve resim atölyelerinde öğrenciler yeteneklerini geliştirebilmeli, bahçesinde ve oyun alanlarında kahkahayla gülen, özgürce bağıran mutlu çocuklar olmalı.

Çocuklarımızın ruh sağlığını koruyamayan, bilim yerine, hurafe eğitimi yapılan, düşünmeyi öğretemeyen okullar artık tarihe karışmalı. Özellikle eğitim çevrelerinin büyük çoğunluğunun karşı çıkmasına rağmen dayatılan 4+4+4 eğitim sistemi terk edilerek Cumhuriyetin bilimsel, laik, parasız ve karma eğitim politikasına geri dönülmeli, piyasacı bir anlayışla ihmal edilen devlet okulları canlandırılmalı, bütçede ayrılan eğitim payı yükseltilerek köy okulları yeniden açılmalıdır.