Fikirlerin ve alternatiflerin geliştirilmesinde öncü olan ve toplum yaşamının niteliklerini belirlemekte azımsanmayacak etkileri olan üniversiteler, aynı zamanda kaçınılmaz olarak artıları ve eksileri ile inişleri ve çıkışları ile toplumun da bir aynasıdır.

Bu bağlamda benim üniversitem İstanbul Üniversitesi (gerçi şu anda ikiye bölünmüş), aynı zamanda hem toplumsal belleğimiz hem de günümüze dair tüm renklerin tek odakta ayrışıverdiği bir kristal prizmadır.

Evet, gerçekten çok renklidir benim üniversitem; bir imparatorluğun sarsıntıları içinde bütün topluma öncülük etmiş, Çanakkale’de efsaneler yaratmış ancak öte yandan Milli Mücadele’de edebiyat fakültesi ve tıbbiye hariç suskun kalmıştır.

Darülfünunda İzmir’in işgaline karşı yapılan protesto toplantısı dışında etkili bir ses yükselmemiştir.

Bugün yine onlardan, haklı bir sebep yüzünden protestolar yapan kardeş bir üniversitenin yanında yer alması beklenirdi.

Bir zamanlar demokrasi, laiklik ve liyakatin anlam bulduğu üniversite yine suskun;

Geçmiş şanlı tarihini ya bilmiyor veya unutmuş…

Bir zamanlar yine bu üniversite, Nobel ödülü seçilirken belirleyici olan 5 hakem üniversiteden biri idi.

Bugünse dünyada 500 üniversite arasına bile giremiyor benim ülkemin üniversiteleri.

Öğrenci suskun, hocalar çok daha suskun ve galiba istenilen de bu...

PROF. DR. CENGİZ KUDAY