Demokrasinin toplumdaki çağdışı kalıntıların direnişinin kırılmasıyla amacına ulaştığını biliyoruz.

Günün, yılın değil yüzyılların birikiminin sonucu olan demokraside bulunduğumuz noktaya kolay gelinmedi.

DEMOKRASİ ARAYIŞI

Birinci engel cehalet.

“Cehalet aklım şaşırdı/ Beni yerlere düşürdü” der türküsünde Âşık Mahzuni.

Cehalete karşı hazinemiz akıl, bilgi ve eğitimdir.

Erol Toy’un Selçuklu’da kurultayın yerini saltanatın almasını anlattığı Bade Harab (3 c.) romanını okursak toprağımızdaki demokrasi arayışının başlangıcına yolculuk yapmış oluruz.

Yolculuk Osmanlı’da sürer: Şeyh Bedrettin, Celali isyanları, Yeni Osmanlılar, Jön Türkler...

“Doğru at adımlarını,/ Düşün, bugünkü adımlar hazırlıyor yarını!” diyen Tevfik Fikret çığlık atar:

“Yeter artık bu pislik, yeter bu karanlık/ Bu topraklar da adam olmalı, adam/ Alınlardan akıl fışkırmalı, alınlardan aydınlık/ Örümcekli kafa kalmamalı/ İşkence bitmeli/ Hak yerini bulmalı/ Ne kadar çok gülerse halkın yüzü/ O kadar çok açar insanlığın gülü...”

ÇAĞRI

Emperyalizmin de yenilebileceğini dünyaya gösteren Mustafa Kemal Atatürk ve kurduğu Cumhuriyet, demokrasi arayışında bir dönüm noktasıdır.

Kuvayı Milliye şehitlerine seslenir Nâzım Hikmet: “Biz toprak üstünde derin uykulardayız,/ kalkıp uyandırın bizi!/ Uyandırın bizi!”

Fazıl Hüsnü Dağlarca gerçeği çağrıya dönüştürür: “Öyle dalmış ki yüzyıllar süren uykusuna/ Uyandırmazsan/ Uyanacak değil.”

“Gerçek sence bilinmese de akılla doğrulanmıştır” demişti Namık Kemal.

Gerçeğin her zaman somut ve devrimci olduğundan hareket etmek zorundayız.

Gerçek yaşamdan, somuttan kopuş, doğru adımlardan uzaklaştırır.

Kolektif bilinçle gerçekleşmeyen tarihsel eylem olamaz düşüncesini gerçek kılmamıza az kaldı.

VAZGEÇMEMEK

Gezi’yi anımsayalım: Yalnızca Halk TV’den izleyebiliyorduk şimdiyse Tele1, KRT, FLASH HABER, SZC, FOX, Cumhuriyet TV ve sosyal medyada onlarca penceresi var toplumsal muhalefetin.

Yerel seçimlerde 11 büyükşehrin kazanıldığını unutmayalım.

Devlet gücüyle birleşen 20 yıllık otokrat iktidarın her şeye karşın oylarının düşmesi demokrasi arayışının kazanımıdır. Diktatörlüklerin yenilebileceğinin bilince ve eyleme dönüşmesidir.

UMUTSUZLUK YASAK!

Metin Demirtaş’ın şiirini okumak bile yeter:

“Kar dalları örttü./ Kavruldu en yamanı çiçeklerin./ Kalbim katlan bunlara,/ Çünkü kıştır yaşanılan/ Amansız, limansız bir kış/ Ve sarılmışız dört bir yandan. - Ama düşün kalbim!/ Düşün kavgayla kazanılacak baharı/ Direnen, adressiz yaşayan dostları./ Fışkıracak ekinleri/ İlkyazla karlar altından. - Ve doludizgin geçerek/ Her acıyı bir sevinçle/ Yolu yok kalbim/ Sağ çıkacağız bu acılardan. - Çünkü umutsuzluk yasak!/ Yılgın türküler söylemek de./ Çünkü yürüyor umudun ordusu/ Umutsuzluğu umutla yenerek.” 

Che Guevara “Kaybettiğinde değil vazgeçtiğinde yenilirsin” diyor.

Öyleyse hep beraber: Haydi!