Prof. Dr. Turhan Feyzioğlu, Demokrat Parti’nin Türkiye’ye demokrasiyi getirdiği dönemde(?) Siyasal Bilgiler Fakültesi Dekanı olarak öğrencilerine “Nabza göre şerbet vermeyin” öğüdünü aktardığı için Milli Eğitim Bakanı tarafından apar topar görevinden alınmıştı.

Diyeceğim o ki benzer siyasetleri uygulayanların en çok kızdıkları yaklaşımlardan biri de “nabza göre şerbet” verilmemesidir.

Adalet ve Kalkınma Partisi iktidarında da, anayasa değişikliği sonrasında nabza göre şerbet verilmesi görüşünün uygulayıcıları cümbür cemaat karşımıza çıkıverdi.

***

Anayasa değişikliği halkoylamasının yapıldığı 12 Eylül 2010 öncesine şöyle bir göz atarsak, iktidarın yazarı-çizeri ile ortaklaşa dile getirdiği yakınmanın “yargının tarafsız olmadığı, hatta başta Cumhuriyet Halk Partisi olmak üzere muhalefetin arka bahçesi olduğu” iddiasına sıkça rastlandığını görebiliriz. Anayasa değişikliği ile çok şükür yargının üst kurumları CHP’nin arka bahçesi olmaktan kurtarıldı!

Ama hangi partinin arka bahçesine dönüştürüldüğü, nedense bilinemediği için olsa gerek yazılıp çizilemiyor.

Hem de nabza göre şerbet vermenin de aşıldığını gösteren yeni örneklere karşın...

***

Türkiye, anayasasında “Hukuk Devleti” olduğu vurgulanan bir cumhuriyettir.

Anayasanın 7. maddesi “Yasama yetkisi Türk Milleti adına Türkiye Büyük Millet Meclisi’nindir. Bu yetki devredilemez” der ama bir başka madde hükümete kanun hükmünde kararname çıkarma yetkisi verir.

113’üncü madde “Bakanlıkların kurulması, kaldırılması, görevleri, yetkileri ve teşkilatı kanunla düzenlenir” diye başlarsa da ciddiye alan pek çıkmaz.

***

12 Eylül 1980 askeri darbesini yapanların soruşturulması ile Silivri davaları siyasetin en önemli kozuna dönüştürülebilir.

Anayasada “Kimse işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanunun suç saymadığı bir fiilden dolayı cezalandırılamaz” hükmü varken ve kaldırılmayan geçici 2’nci maddede Milli Güvenlik Konseyi üyeleri milletvekili dokunulmazlığının kapsamında iken, geçici 15’inci madde kaldırıldı diye yaratılan hava, bir başka “nabza göre şerbet” örneği olarak algılanabilir. Yine anayasanın başlangıç bölümünün yukarıda alıntıladığım 38’nci maddesinde “Suçluluğu hükmen sabit oluncaya kadar kimse suçlu sayılamaz” denirken, devletin en yetkili ağızları, sanık ve tutuklu gazeteciler için, mahkemenin bile “iddia edilen” diye nitelendirdiği terör örgütünün üyeliğini kesinleştirip suçlu olarak ilan etmeyi kendilerine hak sayabilirler.

Bana göre yarınki seçim nabza göre şerbet döneminin bugünkü gibi sürüp sürmeyeceğini de belirleyecek.

Dilerim ki sonuç sürmeyeceği yönünde olsun.

***

55 yıllık arkadaşım ve meslektaşım, genç meslektaşlarının tanımıyla “efsane adliye muhabiri” Doğan Katırcıoğlu’nu sonsuzluğa uğurladık.

Ömrünü “olayların arkasındaki bit yeniğini aramakla” geçiren Katırcıoğlu, arkasında pek çok başarılı haber, anı ve röportaj bıraktı.

Özellikle kömür işçilerinin yeraltı yaşamını belgeleyen ve yaşayarak kaleme aldığı “Yer Altında Sesler Var” adlı kitabı bir başyapıt olma özelliğini kaybetmeyeceğe benziyor.

Doğan’ın aramızdan ayrılması ile “Bülent Dikmener Ödül Komitesi” de bir kez daha eksildi.

Şuna inanıyorum ki Doğan, anıları ve kitaplarıyla hep aramızda olacak.