Seçim sistemi ve güvenliğine yönelik değerlendirmelerini sorduğunuz muhalefet partilerinden ses çıkmadığına göre, sonuç olarak tarihe not düşmekle kaldık.

Bundan böyle yüzde 50’lik iktidar asıldır!

Öyle de, memleketin diğer yarısı muhalif sonuç olarak. Başbakan’ın “Bize niçin oy vermediler, araştırılsın” dediği öteki kesim...

“Ötekiler” diyorum, çünkü son balkon konuşmasının bazı kesimlerde yarattığı umudun aksine gelişmeler söz konusu da.

Yani seçilen, ama Meclis’e giremeyen, iktidar tarafından ötekileştirilenler...

Bu dışlama tutumundan salt iktidarı sorumlu tutmayalım, muhalefet parti liderlerinin “güdümlü” diye nitelendirdiği yargı da, medya da işin içinde...

Düne kadar işleyen sürece göre...

Konunun yargı cephesinde dört yıldır delillerin henüz toplanamaması ve karartılması olasılığına, zanlıların kaçma şüphesine dayanan, artık cezaya dönüşmüş bir tutukluluk süreci var.

Ayrıca “ikiye bir” oyla reddedilen tahliye kararları... Yani kendi içinde bile farklı farklı üretilen hukuklar...

Ama medyamız bu “ikiye bir” konusunu fazlaca dillendirmez.

Nedeni?

Belli!

Baksanıza ekranlara. Kürt meselesi hariç son güncel tartışmalarda birkaç göstermelik örneğin dışında sürekli liberali, cemaatçisi, yazarı, çizeri, üniversitelisi hep yüzde elli. Ara ki muhalif bir ses çıksın...

Bu arada “Hatip Dicle gerçek mağdur, durumu düzeltilsin ama Balbay, Haberal ve Alan’ın tutukluluk halleri sürsün” diyebilen “vicdanlar” da var...

Yaklaşık iki yıl önce dediklerini, adım adım hayata geçirdiler. Birçok yazar, gazeteci, yönetici devre dışı kaldı. Kimi koltuğu bıraktı, kimi hepten kalemi...

Otosansür, korku, kaygı...

Seçimlerin ardından ezici sonucun altında bunaldığından iktidara yeşil ışık yakanları bir kenara koyalım ama “Artık gazetecilik yapılmaz” yargısına varıp, mesleğe ara verenlere ya da dönmemek üzere gidenlere ne demeli?

Başarısız, yetersiz olduklarından değil, muhalif kimliklerinden ötürü nehir kenarına çıkarılan yeni davetiyeleri nasıl açıklamalı?

Her tür yanıt verilebilir de “Demokrasilerde olur böyle şeyler” denir mi?

***

Ya buna ne demeli?

Yeşiller Partisi, 12 Haziran’ı değerlendirmiş.

Destekledikleri Emek, Özgürlük ve Demokrasi Bloku’nun aldığı sonucu “büyük bir başarı” olarak tanımlamışlar.

Blok oylarında YP’nin oranı ne, bilmiyorum.

Ama değerlendirilmesi gereken bazı somut veriler var.

Yeşiller’in yıllardır yürüttükleri ana siyaset malzemesi antinükleer kampanyaların seçime yansıyan sonuçları ne oldu?

Nükleler santralların kurulacağı Sinop ve Mersin’de nasıl sonuçlar alındı?

AKP’nin Sinop’ta oy oranı yüzde 55.

Mersin’de yüzde 33’le birinci parti.

HES’lerle yağmalanan Karadeniz’de yüzde 60’lar.

Seçimlerin arifesinde siyanür faciasıyla yüz yüze kalan Kütahya’da yüzde 65...

Demek ki İstanbul’da, Ankara’da, İzmir’de ufak tefek etkinliklerle, birkaç bin kişinin buluştuğu mitinglerle olmuyor...

12 Haziran’ın ardından “Şimdi Yeşiller’i Türkiye’nin yeni siyasi alternatifi haline getirmenin tam zamanı” demenin bir anlamı yok.

Gerçekçi olmalı, Yeşiller kendi siyasetlerini tümüyle gözden geçirmeli...