AKP iktidarı, toplumu hızla ölümü gösterip sıtmaya razı olma noktasına taşıyor. Siyaset dünyasında geçen hafta içinde yaşananların bir kısmı bunun somut göstergesidir.

***

Geçen hafta sonu Başbakan Rize’de kendi adı verilen devlet üniversitesinde onur doktoru giysisini kuşanıyor.

Gereği yapılırsa (bizde nedense fahri diye adlandırılan) onur doktoru olmanın ayrı bir anlamı ve önemi var. Onur doktoru olanlar, gelenektir; önemli konulara değinirler.

Başbakan ise yaptığı konuşmada, ne Rize ilinin yanlış kentleşme ya da HES ve çevre gibi büyük sorunlarına yer veriyor, ne orman köylerinin durumunu irdeliyor, ne ülkemizde üniversitelerin ve bilim kurumlarının kendi iktidarında içine sürüklendiği niteliksizlik ve yetersizliğe değiniyor ne de dünyadaki bilimsel gelişmelere ve Türkiye’de olan bitenlere!

Diğer yönden Başbakan’ın ölüm oruçlarına verdiği korkunç karşılığa bakar mısınız? Kürt sorununa çözüm üretecek yerde Başbakan, ölümlerden ölüm beğenin dercesine, idam cezasını gündeme getiriyor.

İdama övgü AKP’nin niteliğinden kaynaklanıyor olabilir. Ancak Başbakan’ın bu görüşünün, yapılan bir kamuoyu araştırmasına göre toplumda idam cezasının yeniden uygulanmasını isteyenlerin oranının yüzde 70’lerde olmasından kaynaklandığı vurgulanıyor.

Nedeni ne olursa olsun idama dönüş özlemi, AKP ilkelliğinin yepyeni bir göstergesidir. Daha da kötüsü, halk böyle istiyor anlayışı, halk dalkavukluğuna dönüşerek örneğin halifeliğin, dört kadınla evlenmenin, köleliğin ya da başka bir ortaçağ anlayışının oylanmasının yolunu kolayca açabilir. Bu nedenle Başbakan’ın isteğinin, başka hiçbir nedenle değil, çağımızın insan haklarının evrensel ilkeleriyle durdurulması kesin bir zorunluluk sayılmalıdır.

***

Geçen hafta, kaşla göz arasında denilebilecek bir acelecilikle, şehit, ölüm orucu, Suriye ve idam haberleri tartışılırken 13 ilde Büyükşehir Belediyeleri Yasası çıkarıldı. Yasa ile yerel demokrasi sizlere ömür. Aslında, siyasi partilerin yapılanmaları sonucu siyasetin tepesinde olmayan katılımcı demokrasinin yerelde uygulama olanağı bulacağını ummak tam anlamıyla saflık olur. AKP demokrasi dışılığını yerelde de tamamlıyor; ülkede 29 derebeylik kuruluyor.

Ana muhalefet partisi, yeni Büyükşehir Belediyeleri Yasası ile ilgili şikâyetlerini görüşmek üzere, onca yasa onayı, tartışmalı üst düzey, özellikle rektör atamaları konusunda şimdiye dek olanları görmezlikten gelerek çok yanlış bir tutumla Cumhurbaşkanı’na başvuruyor. Aynı günlerde Cumhurbaşkanı bir yabancı gazeteye, Türkiye AB yolunda kalmalı ve mezhep çatışmasından endişe ediyorum gibi açıklamalar yapıyor. Bu arada ana muhalefetin Cumhurbaşkanlığı seçiminde, şimdiki başbakanı değil, aday olursa şimdiki cumhurbaşkanını destekleyebileceği görüşü kamuoyunda seslendiriliyor.

Tam bu sırada AKP rejimi ülkemizde toplumcu belediyeciliğin en önde gelen simgesi Dikili Belediye Başkanı Osman Özgüven’i hapse atmaya uğraşıyor.

***

Geçen haftanın siyaseti sorunlar ve sorularla doluydu. Bu durumda asıl soruları sormak gerekiyor.

Toplum bunu hak ediyor mu? Cumhurbaşkanlığı seçiminde seçmen bu ikiliden birini seçme zorunda mı kalacak? Siyasetin bu duruma düşmesi nasıl açıklanır? Böyle bir durumda toplumun karşı karşıya kalacağı seçme ikilemi sizce neye benziyor? Yanıt, yazının başlığında!